yallingup - yanchap

Het schorslozebomenbos

Vrijdag 9 april

’s Ochtends werden we wakker gemaakt dat we snel naar buiten moesten rennen, omdat er kangoeroes zaten. Toen Bas en ik kwamen zaten ze er nog, maar heel ver weg dus je kon ze niet zien, en toen ik de verrekijker eenmaal in handen had waren ze al weer weg gesprongen over het hek, dus dat was nogal jammer. Daarna hebben Bas en ik ons vol enthousiasme weer op ons huiswerk gestort. ’s Middags wilden we ook nog wat van de omgeving bekijken dus zijn we in de auto gestapt. De mevrouw die hier de eigenaar van de huisjes is samen met haar man had op een kaart allemaal groene strepen gezet, met plaatsen die ze leuk vond. Gisteren waren we al naar het noorden geweest waar ze het strandje had aangestreept en nu gingen we naar het zuiden, waar ze ook een strandje had aangestreept. Volgens haar was het het mooiste strandje wat ze hier in de buurt hebben. Dus wij ernaar toe gereden. Het was wel jammer dat het regende en steeds bewolkt was, dus we konden niet echt op het strand gaan liggen. Het strand verschilde eigenlijk echt niks met die van gisteren, maar goed, dat zal wel aan mij liggen. Er stonden ook allemaal vissers. Een daarvan beweerde ook dat hij dolfijnen zag. En toen kwamen alle vissers naar hem toe rennen om daar te gaan vissen, omdat dolfijnen vissen opjagen. De dolfijnen heb ik niet gezien, maar er kwam ook niks boven water. Erg lang zijn we niet op het strand gebleven door het weer. We zijn nog wel door een ander groen gekleurd stukje op de kaart gereden. Het was een groot bos, maar de bomen waren heel raar. Ze hadden bijna allemaal geen schors. De schors lag op de grond. En alleen de jonge boompjes en de net aangegroeide takken hadden wel schorsen erop. Ik snap niet hoe het kan, maar goed, het was wel zo. In het bos zaten ook groene papegaaien, wat ook leuk was. Daarna hadden we nog bedacht om naar het stadje Margeret River te gaan. Onderweg hebben we nog kangoeroes gezien, nog wel van een beetje ver. Maar ze waren in ieder geval te zien, en ík heb ze gezien. En ik vind het er ook wel bij horen als je in Australie bent. Margeret River was een leuk klein stadje. Allemaal winkeltjes aan een straat. Het is hier overal nu ook best druk omdat er hier vakantie is en volgens mij is het best een toeristisch plekje. De toeristen hier komen eigenlijk bijna allemaal uit Australie zelf, al zijn de mensen bij ons appartementje allemaal Duitsers. Toen we net weg gingen uit Margeret River werd de straat afgezet omdat er een race was met van die mensen die in een soort wagen zitten met zo’n ton, waar je alleen maar mee kan sturen en niet remmen of gas geven, die dus gewoon van de heuvel afgaan. Dat was vandaag wel ongeveer. Morgen gaan we hier weg, naar een huisje in Yanchap en morgen ga ik ook naar Matthew.

@ Matthews

Zaterdag 10 april

Vanochtend hebben we alles ingepakt en zijn we gaan rijden op weg naar Perth. Tussendoor zijn we nog bij Subway gestopt om te gaan lunchen, daar moet je helemaal zelf je eten samenstellen dus ze stellen je allemaal vragen waar je weer antwoord op moet geven. Het Australische accent is heel moeilijk te verstaan vind ik en je moet echt goed je best doen om te begrijpen wat ze zeggen. En sommige woorden hier zijn anders dan in Amerika / Engeland, wat het niet makkelijker maakt. Daarna kwamen we aan bij Matthew. Hij is serieus de eerste van mijn leeftijd die ik ‘live’ spreek sinds ik weg ben, wat best vreemd is… Hij heeft echt een heel groot mooi huis vlak bij het strand. We zijn met zn allen naar het strand gegaan en daar hebben we ook wat gedronken. En, ik heb een kaart gekregen: Anke, Elena en Sanne, jullie zijn echt schatten!, echt zo lief van jullie, en ik had het echt niet verwacht :D. Ik heb trouwens de groetjes aan hem gedaan van iedereen die had gevraagd of ik de groetjes wilde doen, en bij deze je krijgt de groetjes terug. Bij Matthew was het heel erg gezellig :), Ik had nog wel langer willen blijven, maar we moesten naar de supermarkt, want anders ging die dicht, en deze heeft hagelslaggg, … Nu hebben we hagelslag en vlokken en ontbijtkoek en drop, dus nu kan ik er weer even tegenaan. Na een tijdje ga je het Nederlandse eten echt missen en in Zuid-Afrika hadden ze helemaal niks wat er ook maar op leek. Het rare is wel dat de verpakking van de vlokken gewoon in het Nederlands is en het zijn de vlokken die bij ons in de Golff ook altijd in het rek staan. Het enige is dat er een stikker op de zijkant zit met de voedingswaarden ook in het Engels, omdat ze het anders waarschijnlijk niet mogen verkopen hier. De hagelslag hier staat wel tussen het Aziatische eten, waarom dat is snap ik niet, maar goed, Matthews moeder had het verteld dus dan weet je het wel te vinden.

Na een niet zo lang tijdje rijden kwamen we aan bij Yanchap, waar we een huisje aan het strand hebben. Hij staat midden in de duinen en aan deze kant gaat de zon onder dus je kan de lucht ’s avonds helemaal rood zien worden en de zon in de zee zien wegzakken. Het huisje zelf is niet zo bijzonder, maar het is voldoende. En met het weer blijf je toch waarschijnlijk niet al te vaak binnen. ’s Avonds zijn we nog gaan eten in Two Rocks wat hier het dichtstbijzijnde dorpje is met een supermarkt.

Weetje, eigenlijk is het jammer dat we niet gewoon met zn allen in Australie wonen, want het weer is hier beter en het land is hier groter dus alles in opener en ruimer en minder op elkaar gepropt en de huizen die ik tot nu toe heb gezien zijn allemaal groot en dan woon je bij het strand. Maar goed, heel Nederland hierheen verplaatsen is waarschijnlijk ietsje te moeilijk, helaas.

Zondag 11 april

’s Ochtends hadden we de tv hier aangezet om vervolgens Nederlandstalig nieuws te horen. We wisten helemaal niet dat het dan op tv was, maar schijnbaar is hier om de zoveel dagen het Nederlandse nieuws op tv. Het is echt heel raar, want we zagen dus gewoon sbs 6 en het is gewoon niet meer normaal om Nederlands op zo’n manier te horen. Je hoort sowieso haast geen Nederlands. Maar goed, er schijnt hier ook nog een Nederlandse radiozender te zijn, omdat er dus zoveel Nederlanders hier naartoe zijn verhuist. Verder heb ik vandaag wiskunde gemaakt en daarna zijn we naar het strand gegaan. Het is misschien 200 meter lopen, want aan ons huisje zit gewoon een pad die door de duinen naar beneden naar het strand loopt. Ook hier is de zee turqouise alleen zit er wel veel zeewier in, maar als je dan naar het baaitje ietsje verder lopen gaat heb je er geen last van. Ik ben best lang op het strand geweest en word nu ook eindelijk een beetje echt bruin. Hopelijk is het de volgende paar dagen hier net zo zonnig. Toen ik terugkwam van het strand heb ik eigenlijk heel de tijd buiten in de zon gezeten en mn boek gelezen en wiskunde (eindelijk) afgemaakt. We hebben hier trouwens lekkende kranen. Je kan ze helemaal dichtdraaien maar dan blijft ie druppen, dus nu hoor ik om de seconde ongeveer een tik. Oh dat doet me eraan denken, hier hebben mensen klokken! Het is gewoon bijzonder, er hangt een klok in ons huisje. Ik moest bijna weer wennen aan klokkijken (grote en kleine wijzer even door elkaar gehaald – heel eventjes maar ). Maar in Afrika hadden ze gewoon nergens klokken, in geen enkel huisje, winkeltje of restaurant. Dus dit is weer even wennen. We zijn weer in een land waar ze op tijd leven. Hier hebben we weer geen internet, wat wel jammer is. Het gaat waarschijnlijk nog wel vaker gebeuren aangezien het schijnt dat hier vooral in omstreken van steden internet is en verder niet. Maar hierna gaan we naar Sydney vliegen dus dan hebben we weer 2 daagjes internet. Morgen gaan we dacht ik naar de pinnacles. Ik weet niet precies wat het zijn maar de rest hier wel, en het schijnt iets moois te zijn wat in mn broertjes aardrijkskunde boek stond. En mijn vader moet spreken in Perth op een universiteit voor zn werk. En dat was het wel weer. Xxxx