wilpena pound

let’s go outback tonight

maandag 19 april

’s Ochtends heel vroeg zijn we weer vertrokken. Dit keer op weg naar de Flinders Ranges. Dat is hier een heel groot gebied in de Outback. Om je heen is dus ongeveer niks te zien. Misschien wat struikjes en af en toe een berg. Verder is het vooral allemaal steen en zand. Achter de auto zit dan ook steeds een gigantische stofwolk. De weg zelf viel wel mee eigenlijk, want het was heel de tijd geasfalteerd, wat je onderhand al niet meer gewend bent hier. En zo gaat het natuurlijk ook een stuk sneller dan met 50 kilometer per uur op en neer hobbelen. Overal staan hier langs de weg wel hele leuke bordjes om je wakker te houden… Het schijnt dat mensen hier regelmatig in slaap vallen achter het stuur, omdat de weg zo saai is, dus er staan overal bordjes met leuke alliteraties zoals Arrive Alive, Drowsy Drivers Die en Fatigue is Fatal. Dus gewoon, blijf wakker anders ga je dood. Hahaha.

Toen we steeds dichter bij de heuvels en bergen kwamen, kwamen we ook steeds dichter in de buurt van Flinders. Het plaatsje waar we zitten heet Wilpena Pound. Een pound is een dal tussen de bergen. Het bijzondere aan dit dal is dat de bergen echt helemaal rondom gaan zodat het een soort van kommetje is. Vroeger werd het gebruikt om schapen in te laten grazen. Het was handig voor de schapenboeren, omdat ze er nergens uit konden. Er was maar één ingang naar het dal en verder zaten overal bergen. Ons huisje zit dan ook in de buurt van een oude schuur waar de schapen werden geschoren en er zijn hier een heleboel schapen te zien. Ze zijn eigenlijk best wel lelijk, want ze zijn allemaal geschoren en dus kaal. Maar het is hier ook best wel warm dus ik snap ook wel waarom ze kaal zijn…

Ons huisje hier is klein maar fijn. Hij heeft gewoon drie slaapkamers. En is denk ik weer bedoeld voor 6 personen aangezien er zes stoelen zijn en zes bedden. Maar toch denk ik niet dat het past. En we zijn ook al naar het winkeltje hier op het park geweest, maar die had niet veel dus het is maar goed dat we voor avondeten nog wat hadden ingeslagen. Groenten en fruit konden we hier niet naar toe meenemen, want dat mag niet. Als je zegmaar over de provinciegrens (heet hier een staat dacht ik) heen gaat dan mag je geen groenten en fruit mee nemen omdat ze bang zijn dat er fruitvliegjes op zitten of dat je enge ziektes mee draagt op het fruit. Dus er stonden overal prullenbakken en we zijn onderweg ook een keertje gecontroleerd. Overal hangen ook posters dat je erop moet letten dat je dus echt niks mee neemt want anders krijg je een boete. Maar goed. De camping en de huisjes zitten hier trouwens echt allemaal vol volgens mij. Best bijzonder voor doordeweeks maar het zijn ook voornamelijk oude mensen. We hebben ook een man naast ons die heel de tijd met pappa gaat praten over weet ik veel wat. Iedere keer als hij ons buiten ziet zitten komt hij ongeveer naar ons toe lopen, maar hij is heel aardig dus het is niet erg ofzo… En verder heb ik vandaag gewoon weer leuk aan mn huiswerk gewerkt, natuurkunde dit keer, morgen de toets…

Dinsdag 20 april

Vandaag was zo ongeveer een huiswerkdag. Ik heb heel de tijd natuurkunde geleerd en Bas latijn. En we hadden geen nakijkbladen voor zijn latijn vertalingen, wat inhield dat ik nadat hij ze had gedaan om te oefenen voor de toets ze ook nog zelf mocht gaan vertalen om te kijken of hij het goed had gedaan. Verder hebben we vandaag echt heel weinig gedaan. Het was nogal slecht weer. Op de hele kaart van Australië was er geen regen behalve precies waar wij zaten… en daardoor viel de elektriciteit heel de tijd uit. Het hoofdsysteem van het park ging toen over op de generator maar die had ons huisje niet. Hierdoor deed internet het ook niet. Niet dat dat al zo sprankelend was. Onze dongel heeft hier geen bereik want we zitten te ver van de bewoonde wereld af. Maar toen hebben we hier een kaart gekocht voor een aantal minuten en daar moeten we nu vier dagen mee doen. Het houdt eigenlijk gewoon in dat we ieder 6 minuten per dag hebben om te internetten. En dat is met deze internetsnelheid ongeveer gelijk aan één pagina openen. Die kan je dan ongeveer 3 of 4 minuten bekijken en dan is het weer over. Maar het is in ieder geval beter dan niets. We hebben hier ook een tv. Er zijn twee kanalen op te zien. Het schijnen de twee kanalen te zijn die gratis zijn in Australië. Nu dachten we dat we hierdoor Australia’s Got Talent zouden missen dus hebben bas en ik tijdens die tijd onze toetsen gemaakt. Later kwamen we er achter dat hij toevallig wel op een van deze zenders was, dus dat was een beetje jammer. Niet dat we overal waar we zitten een tv hebben dus het volgen is niet heel makkelijk, haha, maar het gaat om het idee. Dat was eigenlijk echt alles wat we vandaag hebben gedaan. Morgen wordt het als het goed is beter weer dus dan kunnen we erop uit.

Woensdag 21 april

Vandaag zijn we er dus op uit gegaan. Met de auto zijn we een stuk gaan rijden. Eerst naar een zonnepanelenveld. Ze deden alsof hij heel groot was, maar goed. Het viel wel mee. Ik weet niet hoeveel het er waren. Maar misschien 75 ofzo en dat zorgde dan dat 30 huishoudens wat ik eigenlijk minder vond dan ik had verwacht en wat eigenlijk ook vrij weinig is als je bekijkt hoeveel zon er hier is. Daarna zijn we naar een of andere beroemde boom gegaan. Het schijnt dat er ooit een man is geweest en die heeft een foto van een boom gemaakt en dat was heel mooi en toen werd zijn foto beroemd van die boom dus nu is de boom beroemd. Volgens mij heet de boom de Cheraux Tree en anders lijkt het er in ieder geval op. De man heet Cheraux dacht ik. Daar is de boom naar vernoemd. En er stond ook een heel verhaal bij de boom van hoe geweldig hij was omdat hij uithoudingsvermogen uitstraalde omdat hij wind en water en vuur had overleefd. Ik vond de boom niet echt mooi, haha, maar hij rook wel lekker want het was een eucalyptusboom en die ruiken naar eucalyptus en dat is wel lekker ;P. Het is een beetje zo’n turksstoombad luchtje. Verder zijn we ook nog door bergpassen gegaan, wat niet zo bijzonder is maar wel mooi om te zien. Dan zie je aan beide kanten bergen zitten en daar moesten we dan met 4WD doorheen (four weel drive, voor op hobbelweggetjes) (normaal stuurt of rijdt een auto maar met 2…) Overal waar we reden waren ook heel veel kangoeroes. Dit keer hebben we er gelukkig geen aangereden. Je kon goed zien dat er hier drie verschillende soorten kangoeroes rondlopen. Er was een soort die heel groot en rood zijn en er zijn kleine grijze en grote grijze. Er zijn vast meer verschillen maar dit valt in ieder geval op. Ik heb trouwens nog geen kangoeroes gezien met een kleintje in de buidel. Dat ze een buidel hebben is wel te zien, want soms zitten ze met hun hoofd in de buidel hem schoon te likken volgens mij. En er lopen hier ook heel veel emu’s rond. Ze stonden weer gewoon op de weg en dan kan je daar tussendoor slalommen, haha. Toen zijn we ook nog gestopt in Wilpena waar een klein winkeltje was waar we naar binnen zijn gegaan. En hier hadden ze gewoon fruit en groente en melk wat wel leuk was voor de verandering. Dus we hadden gelijk maar weer voorraden ingeslagen, dan konden we weer een beetje normaal eten… ’s Middags heb ik scheikunde gemaakt en ’s avonds zijn we nog uiteten gegaan. Ze hadden meer dan de helft van het menu niet, wat ik persoonlijk nogal vreemd vind en niet had verwacht in Australië. Aangezien het iets is wat in Zuid-Afrika normaal was... En we hebben tijdens het avondeten nog gezellig gepraat met de mensen die naast ons zaten. Volgens bas trekken we oude mensen aan, maar eigenlijk zijn dat de enige mensen die hier behalve wij rondlopen aangezien de rest nu werkt… Morgen gaan we voor het eerst in een lange tijd weer actief doen, want we gaan een wandeling maken hier door de bergpas heen.

Donderdag 22 april

Vanochtend zijn we dus gaan wandelen. 7.2 kilometer was het en we moesten de hele berg omhoog. Op het einde zou een uitkijkpunt zijn waar je over de hele berg heen kon kijken en dus dat kommetje kon zien. Het pad was eerst eigenlijk gewoon plat. Aan de ene kant zag je dan gewoon bomen en aan de andere kant lag de berg dan al. Langs het pad stonden van die informatieve borden, maar ze waren een beetje vreemd. Dan ging er bijvoorbeeld een bordje over geiten en dan was het uit het oogpunt van de geiten geschreven, waarschijnlijk om het speels te maken ofzo. Na een tijdje niet zo stijl omhoog te lopen kwamen we zegmaar bij het echte begin van de wandeling. Het eerste gedeelte wat we hadden gelopen had namelijk ook met de auto gekund. Maar dat hadden wij niet gedaan, omdat we natuurlijk zo actief zijn. Daarna moest je echt best steil omhoog. En er was eigenlijk ook niet echt een pad. Je moest meer gewoon op de rotsen en andere stenen klimmen en kijken wat de beste weg naar boven was terwijl je de bordjes die de richting aangaven volgde. Ik weet niet precies hoe ver we omhoog zijn geklommen maar naar mijn idee was het best ver… Toen we uiteindelijk boven kwamen was er zegmaar een soort platformpje gemaakt met een hek dr omheen waar je op kon staan om om je heen te kijken. Dan kon je ook inderdaad het dal zien waar vroeger de schapen hadden gegrazen. Onderweg naar boven waren we ook nog een oud huisje tegengekomen van de oorspronkelijke familie die hier de schapenherdertjes waren. En daar stond dan ook een heel verhaal bij van hoe hun leven was. Het komt er ongeveer op neer dat hun oogst steeds mislukte of door droogte of door overstromingen en iedereen ging vroegtijdig dood. Dus het was wel een zielig verhaal, maar goed. Boven op de berg kon je dus de bergen zien. Eigenlijk zag je vooral de bomen die erop stonden. Overal stonden eigenlijk bomen. Al schijnt het vroeger kaal te zijn geweest, omdat de schapen alles opaten. Maar die liepen er nu niet meer rond dus je kon gewoon allemaal groen zien. Daar hebben we trouwens ook weer met wat oude mensen gepraat. Ik vond het eigenlijk wel knap dat ze die hele berg naar boven hadden geklommen. Maar goed, daarna gingen we weer naar beneden wat eigenlijk moeilijker was maar wel minder zwaar. Toen heb ik in ons huisje nog scheikunde geleerd en daarna ben ik in de zon gaan zitten. Oh en ik heb nog aan het dak gehangen want bas en pappa hadden de bal op het dak gegooit en ze kregen hem er niet meer af. Maar goed, hij is gered. En ik had mn mails zitten schrijven alleen toen zei ’s avonds de computer dat we over onze 180 dagen heen waren waarin we de kaart konden gebruiken, hmmpf het was dag vier. Maar goed, internet deed het dus niet. En dat was het wel ongeveer. Morgen gaan we naar ergens anders in Flinders, iets meer naar het noorden… ik mis jullie. xxx