broken hill

Vrijdag 16 april vervolg

Veel nieuws hebben we verder niet meer gezien. Vooral veel koeien en schapen en lama’s. Ja lama’s. heel raar, geen flauw idee wat ze hier doen, en ze horen hier niet. Maar mensen zullen ze wel als huisdier hebben ofzo. ’s Avonds kwamen we aan bij ons motel. We hadden met zn vieren een kamer. En in die kamer stonden dan dus ook drie bedden en met onze koffers er bij in betekende het dat je gewoon niet meer kon lopen zonder ongeveer op een koffer of een bed te staan. Maar we hebben het overleefd en het is ons ook nog gelukt om een chinees restaurant te vinden :].

Zaterdag 17 april

Vandaag was weer een autodag. We moesten uiteindelijk in totaal 800 kilometer rijden. Toch iets meer dan we eerst hadden gedacht en ook niet allemaal over normaal geasfalteerde weg. We komen nu echt al meer in de outback. Onderweg in de auto heb ik biologie geleerd en ik ben een paar keer in slaap gevallen. We zaten volgens mij ook voor zessen al in de auto dus ik vond het niet zo gek. En één keertje schrok ik ineens wakker, want mn vader riep ineens iets en toen remde we heel hard. Wat bleek, er was een kangoeroe langs de weg en die besloot precies te gaan springen toen wij langsreden. Dus we hebben een kangoeroe aangereden. Echt heel zielig. Gelukkig leefde hij nog. Er liggen namelijk best veel dode kangoeroes op de weg dus blijkbaar overleven ze een aanrijding ook vaak niet. We hebben nu een hele grote deuk in de auto zitten. De kangoeroe die zag je toen hij geraakt werd eerst een soort van over de kop rollen en toen lag hij stil. Dus ik dacht. Oh nee, hij is dood. Maar toen ineens sprong hij weg, dus hij leeft nog. En hopelijk is hij nu niet helemaal gebroken ofzo. Toen we verder reden kwamen we steeds vaker sprinkhanen tegen. En echt heel veel. Het lijkt net een plaag, maar de mensen hier trekken zich er niets van aan dus blijkbaar is het gewoon normaal. Maar die sprinkhanen zijn ook al niet zo heel intelligent want die besluiten steeds tegen onze auto aan te vliegen (dood). Dus heel onze voorruit zat steeds onder een soort van witte splatshen en na een tijdje kon mn vader de weg nog maar amper zien. En de voorkant van onze auto is ook ongeveer een sprinkhanenkerkhof. Niet zo heel smakelijk, maar volgens mij voelt niemand er echt veel voor om ze eraf te gaan halen. Onderweg hebben we ook nog een paar keer gegeten bij een tankstation. Je komt hier onderweg echt niks tegen dus als je een tankstation ziet moet je ook gewoon tanken om te zorgen dat je het volgende tankstation haalt. En alle tankstations hebben hier gelijk een restaurant en een supermarktje en wc’s enzo zodat de mensen die langsrijden er ook weer even mee door kunnen… Na een hele tijd rijden over een rechte weg met links van je niks behalve rood zand en struiken en rechts niks behalve rood zand en nog meer struiken kwamen we aan bij ons huisje van nu. Het ligt in een redelijk groot dorpje. De meeste dorpjes die we onderweg tegen kwamen hadden meer koeien dan mensen. Maar goed, dit dorpje kan je zelfs wel een stadje noemen denk ik… We hebben hier een heel mooi vrijstaand huis waarvan we gokken dat hij voor zes personen is bedoeld. Het is wel lekker om weer een keertje een echt huis te hebben met serieus een woonkamer met een bank. En ze hebben hier een winkelcentrum waar we naar toe zijn geweest nog even. En daarna heb ik weer biologie geleerd en ’s avonds hebben we weer footy (australian rules football) gekeken. Het is echt best grappig om te zien. En daarna heerlijk geslapen in een tweepersoonsbed :D.

Zondag 18 april

Vandaag was een soort van rustdag. Morgen gaan we weer heel veel rijden. Vandaag hebben we lekker in ons huisje gehangen. Ik heb biologie nog een keer geleerd en daarna ook de toets gemaakt. En ik heb ook gewoon lekker in de zon gezeten en er ligt hier een bal dus ik heb gevolleybald. En we zijn ’s middags nog naar the living desert geweest. Waarom het zo heet zou ik echt niet weten, en een echte woestijn was het nou ook weer niet. Het waren weer gewoon struikjes en verder niks. In de living desert zouden een soort beelden moeten staan dus wij dachten dat de Aboriginals hier vroeger was waren geweest of iets dergelijks. Dus wij zijn er naar toe gewandeld. (kon ook met de auto, alleen wij zijn er niet achter gekomen hoe je aan de sleutel kwam om dat hek te openen) En boven op de heuvel stonden inderdaad stenen waar mensen artistiek mee bezig waren geweest. Maar ze waren nog niet zo oud en er is gewoon aan mensen gevraagd of ze wat wilde maken voor boven op de heuvel. Dus dat was dan wel weer een beetje jammer. De heuvel zat ook helemaal vol met vliegen. Ze zaten echt overal. Het schijnt steeds erger te worden want binnenkort moeten we ook een soort imkerhoeden op tegen de vliegen omdat je je anders dood ergert en ze je helemaal schijnen te bedekken omdat het er zoveel zijn. Maar die netjes hadden we nu ook best kunnen gebruiken. Je liep gewoon heel de weg je eigen oren te slaan zo ongeveer omdat ze steeds om je hoofd heen aan het vliegen waren. Ik snapte ook niet dat er gewoon mensen hier aan het picknicken waren want ik zou echt bang zijn dat er met iedere hap een vlieg naar binnen vliegt… Maar verder was het wel een mooi uitzicht vanaf de heuvel. Ik heb er niet heel lang voor stil gestaan aangezien we er achter kwamen dat hoe langer je stil stond hoe meer vliegen er op je gingen zitten. En daarna heb ik thuis niet zoveel meer gedaan en dat brengt ons nu ongeveer weer bij nu. Morgen weer een uur of zes rijden naar Flinders. Wat daar is weet ik niet precies maar het zit in de bergen, haha. Oh en weetje, hier merk je echt helemaal niks van die vulkaanuitbarsting. Ik weet niet of jullie er last van hebben, maar het enige is dat het hier op het nieuws is. De vluchten gaan hier ook gewoon door. Ze hebben het er alleen over dat er te veel mensen vast zitten op Singapore die niet naar Europa door kunnen vliegen, maaar goed. Dat was het wel weer. Als het goed is plaats ik nu voor het eerst in heel lang een bericht van niet al te veel dagen achter elkaar :D. xxxx