lethaba en punda maria

bij deze alvast, jaa sorry jongens het is echt kapot veel! succes drmeee. oh en jordi, op 6 april zorg ik ervoor dat alle zafrika fotos er op staan okee? ;)

Skukuza naar Lethaba

Donderdag 26 maart

Zo, het is alweer een tijdje geleden dat ik in mijn blog heb geschreven, maar ik ga nu even een hele inhaalslag maken. Vandaag gingen we rijden van Skukuza naar Lethaba met een tussenstop in Satara. Het duurde in totaal denk ik ongeveer 7 uur. Onderweg werd het nou niet bepaald vlakker qua natuur, maar het was wel een stuk minder dik begroeid. Onderweg hebben we weer best veel dieren gezien. De grote groepen impala’s zijn nu onderhand veranderd in grote groepen zebra’s. Wat wal leuk was om te zien waren zebra’s die rondjes aan het rollen waren. Het ziet er heel gek uit als je een zebra op zn rug ziet liggen met de poten omhoog. Oh, en er waren ook nijlpaarden die hetzelfde deden, maar dan in het water. Dan zie je ineens pootjes boven het water uit spartelen. In Satara hebben we gegeten en kwamen we alweer veel Nederlanders tegen. Er lopen hier best veel Nederlanders rond en anders zijn het óf Britten óf Zuid-Afrikanen (maar dan wel de blanken). In Satara zijn ook heel veel dieren aangegeven op de kaart, dus wat dat betreft is het wel jammer dat we daar niet blijven, maar goed. We zitten nu dus in Lethaba. Het park is al een stuk kleiner dan Skukuza, maar dat is ook het hoofdkamp dus waarschijnlijk zijn alle kampen kleiner dan Skukuza. We hebben hier een zespersoonshuisje, omdat dit de huisjes zijn die uitzicht hadden op een soort vallei waar dan weer dieren lopen. Het is ook wel handig want morgen komen Alex en Angeline en dan heb je dus zes stoelen en zes bekers en zes van alles verder dus dat is mooi. Het huisje is dus ook best groot. In iedere slaapkamer staan 3 bedden (1 twee persoons en 1 enkel) wat ik dan weer een rare verdeling vind. En dan hebben we een grote woonkamer en een keuken. Het huisje stinkt als de pest. Hij heeft een rieten dak en als dat nat wordt gaat het heel erg stinken en, het is nat. En het lijkt alsof er een vleermuis in ons huisje zit, je hoort namelijk de hele tijd dat gepiep. Maar laten we maar hopen van niet. Het vrouwtje wat hier langs reed in een golfkarretje om te kijken of alles in orde was zei dat we gewoon de lampen aan moesten laten in het gedeelte waar we gepiep hoorden en dan kwam het wel goed. Het uizicht vanuit het huisje is ook wel mooi, je moet er alleen een stukje voor lopen want vanaf je veranda kan je net niet zien wat er loopt. Over het algemeen staan er vooral veel ooievaars en waterbokken. En we hebben vandaag het park een beetje verkend. Het zwembad zit helemaal vol dus dat is een beetje jammer en er is ook een restaurant. Toen we daar liepen kwam er gelijk een klein mannetje naar ons toe lopen en die gaf ons een menukaart dus konden we in ieder geval alvast kijken wat er was. Toen we daarna zeiden dat we ’s avonds terug zouden komen om te eten zei hij gelijk, nouu dat móet je reserveren. Dus wij dachten, okee dan doen we dat wel. Restaurants zitten hier echt nooit vol, maar goed we hadden gereserveerd. Dus ’s avonds kwamen we daar aan. Was het serieus vol. Bijna eng. En dat mannetje had dan de stoelen van onze tafel scheef gezet als teken dat niemand anders er op mocht gaan zitten en een briefje met onze naam onder het peper-en-zoutstel gelegd. Hij heeft ons ook heel de avond bediend en ik weet zeker dat hij dat normaal echt nooit doet want hij kende het hele menu niet maar goed. Daarna zijn we weer met een hele wandeling naar ons huisje gelopen en gaan slapen.

Sick

Zaterdag 27 maart

Vandaag was ik al heel, heel vroeg wakker. Ik had misschien drie uur geslapen en ik was ’s avonds al voor een slaappil naar mn ouders gegaan, aangezien ik al een week lang niet goed slaap. ’s Ochtends werd ik wakker met veel hoofdpijn en iedere keer dat ik opstond had ik het idee dat ik flauw zou vallen. Mijn ouders kon ik niet vinden, want die waren op dat moment precies de was doen dus toen ben ik maar weer op bed neer gevallen. (na eerst vol op mn bek te gaan door in het donker te struikelen over een deken en half hangend aan het bed nog met mn armen te vallen) Toen mn ouders terug waren gingen we ontbijten en toen heb ik met moeite een halve boterham naar binnen gekregen en ben ik weer naar bed gestrompeld. Toen heb ik heel de ochtend ongeveer weer geslapen en ging het weer wat beter. De hoofdpijn was nog niet weg maar goed, ik was in ieder geval minder moe. Dus toen gingen we lunchen, maar dat werkte niet. Volgens mij ben ik flauw gevallen aan tafel, want mijn vader heeft me weer in bed getild en toen heb ik liggend nog wat eten binnen gekregen, omdat ik toch echt wat moest eten. Dat ik zo ziek ben komt waarschijnlijk door de malaria pillen, want die hebben nogal wat bijwerkingen en de dingen die ik heb horen daarbij. Ergens ’s middags kwamen Alex en Angeline aan. Angeline zei dat ik door dit warme weer waarschijnlijk ook te weinig zouten nog in mn lichaam heb dus nu moet ik een tijdje een drankje wat OSR heet nemen, wat geel is en naar citroen smaakt en je echt totaal niet het gevoel geeft dat je er beter van wordt. Het is trouwens best raar om weer bekende stemmen te horen. Het is net alsof het niet hoort, omdat je echt alleen maar de bekende stemmen van dan pappa, mama en Bas gewend bent, maar het is ook wel leuk. Alex en Angeline slapen in een soort halve doperwt. Zo ziet hun tent eruit. Hij is heel klein maar hij schijnt efficiënt te zijn dus daar moeten we dan maar op vertrouwen. Maaar, verder heb ik de rest van de dag denk ik nog gelegen en geslapen en verder niet echt iets, wat me eigenlijk ook wel logisch lijkt…

Zondag 28 maart

Vanochtend weer vol enthousiasme mn OSR naar binnen gewerkt. Hij was al lekkerder want Alex en Angeline moesten hem in Kameroen ook heel veel drinken en zeiden dat het met koud water beter was. Wat ook zo was dus dat was mooi. Voordat ik wakker werd zijn pappa, mama, Alex en Angeline al gaan vogelen. Alex en Angeline vogelen heel erg veel en pappa en mama doen het ook best veel dus dit is wel een handige combinatie aangezien Bas en ik er niet altijd zin in hebben. Vandaag zijn we met zn 6en op safari gegaan in de auto van Alex en Angeline. Het is een beetje moeilijk zitten. Het zijn drie banken, maar op de achterste bank is de vloer verhoogd dus je benen zitten wat hoger en dat zit een beetje raar. Hier in Lethaba zitten een stuk minder dieren, maar we hebben nog wel veel dieren gezien, maar geen nieuwe. We gingen naar Olifants, wat weer een kamp is en daar hebben we dan gegeten en vervolgens zijn we weer terug gereden. Nieuwe dieren hebben we niet gezien maar wel hebben wel impala’s zien vechten. Dat is wel heel mooi, je hoort die hoorns echt tegen elkaar aan kletteren. Volgens mij was dit ook niet voor de grap, wat je de bokjes hier wel vaker ziet doen maar ze sprongen echt boven op elkaar, leuk. Daarna heb ik nog Latijn geleerd en ’s avonds hebben we nog gebraaid. Er vlogen allemaal vleermuizen rond de tafel dus dat vond ik niet zo leuk. Ze zijn ook tegen Alexs hoofd aangevlogen (wat blijkbaar vaker gebeurd), dus toen zat ik daar niet meer heel rustig… Veel meer hebben we volgens mijn niet gedaan. Ik voelde me nog steeds niet helemaal lekker, maar het gaat al weer een stuk beter. Toen we terug kwamen konden we weer kijken naar onze buurman, die echt heel dik is en iedere keer zodra hij zijn veranda bereikt zijn shirt uit doet. Aan de andere kant zit een man die Engels spreekt en hij heeft ons verteld waarom de waterbokken de enige dieren zijn die in de rivier kunnen lopen zonder dat ze worden aangevallen door de krokodillen, want ieder ander beest kan niet van de oever af zonder in ieder geval gebeten te worden door een van alle krokodillen. Ze hebben namelijk iets in hun kuiten zitten dat zodra er gevaar is een stofje afgeeft waardoor het hele vlees van de waterbok niet meer lekker is en het geeft een soort van donkere wolk af waardoor het moeilijk kijken is. (wat me doet denken aan een inktvis). Maar omdat hun vlees dan gelijk niet meer eetbaar is zullen de krokodillen het beest in ieder geval niet meer opeten. Waarschijnlijk zijn de krokodillen erachter gekomen dat als ze dat soort poten zien ze het niet meer moeten eten, omdat het vies is. Dus de waterbokken zijn veilig. Oh en onze schoonmaakster hier is echt een beetje chagrijnig volgens mij. Ze lacht in ieder geval nooit en ze kan ook geen Engels, want als ze wil vragen of er nog iemand ligt te slapen in de kamer dan beeld ze eerst ‘slapen’ uit en daarna wijst ze naar de kamer. Het werkt ook, maar goed. En ze doet ook iets minder enthousiast haar best. Vaak hebben we schoonmaaksters die er ook gewoon niet tegen kunnen om een rommelig huisje te zien dus die gaan gelijk al je kleren opvouwen en in de kast leggen en alle andere zooi netjes opstapelen op je nachtkastje of bureau, maar daar heeft deze geen last van. Ze had Bas zn geschiedenisboek zelfs verstopt onder zijn bed, waardoor we een tijdje hebben kunnen zoeken… En ik dacht dat we vleermuizen in onze kamer hadden, dus dat was ook niet zo fantastisch, maar Bas heeft er als een echte held slippers naar toe gegooid en gelukkig waren er geen vleermuizen en bleken ze buiten te zitten want er vloog niks weg dus dat was mooi. :).

Big-five compleet

Maandag 29 maart

’s Ochtends zijn iedereen behalve Bas en ik, die sliepen, weer op safari gegaan om te vogelen onder andere. Toen wij wakker werden heb ik nog Latijn gemaakt en daarna een tijdje Engels geleerd. En ’s middags ben ik nog op safari gegaan met mama, pappa, Alex en Angeline. Bas wilde niet mee, omdat er veel gevogeld zou worden... Het rijden ging niet echt snel, aangezien we voor iedere vogel stopte en er hier heel veel vogels zitten, maar daar kan ik wel tegen. Uiteindelijk zijn we denk ik 10 kilometer van het kamp vandaan gekomen, waar een birdhide was. Dat is dan een klein hutje met een niet al te groot gat waar je doorheen kan kijken en dan had je uitzicht op een rivier en daar zaten dan allemaal dieren en vogels. Er zaten in ieder geval heel veel nijlpaarden die alleen maar scheten aan het laten waren en dan zie je zo’n grote bubbel aan de achterkant van de nijlpaard naar boven komen. En ze lachen heel raar – huh huh huh- en dat dan op een heel lage toon. Al zal het wel niet lachen zijn, maar goed zo klinkt het. Op de terugweg hebben we nog een luipaard gezien! Echt zo ongelooflijk leuk. Hij lag ergens in het gras, maar we reden er voorbij. Ik had hem gezien (ik was heel trots) dus toen zijn we terug gereden en zagen we hem nog opstaan en ook tijgeren/ sluipen. Dus dat was wel heel mooi. Het is ook serieus een mooi beest. Als hij zich laag maakt is hij heel lang en hij heeft een hele lange staart. Eigenlijk horen ze in de boom te liggen, omdat ze hun gevangen prooi daar ook mee inslepen, maar het was onderhand 10 minuten voor sluitingstijd van het park dus het was alweer laat genoeg voor het dier om te gaan jagen, maar dat was dus heel leuk. De auto achter ons wilde ons eigenlijk al gaan inhalen, omdat ze het beest niet zagen, maar later bedankten ze ons nog. En we hebben een punaise in het bord geprikt met de sightings van de dag. Dus dan kan je bij de foto’s kijken en dan kan je uitzoeken welk kleur jouw pinnetje dan weer moet hebben. En dan vervolgens kan je je plaats op de kaart gaan zoeken en hem er dan in steken. Er stonden ook Nederlanders naast ons die die toen heel trots zeiden ‘deze is van ons!’. Zei hadden ook ergens in de buurt een luipaard gezien. Nu hebben we officieel de big-five compleet: neushoorn, olifant, leeuw, buffel en luipaard. Verder hebben we ’s avonds weer gebraaid en zijn we weer gaan slapen in dit fantastische stinkhuis.

Dinsdag 30 maart

’s Ochtends werd er weer gevogeld en nadat Bas en ik wakker werden hebben we ons gehaast want ze hadden op hun safari leeuwen zien liggen en die wilden wij ook nog zien. Dus wij weer hup in de auto na het ontbijt en rijden maar. Nou de leeuwen hebben we wel gezien, maar ze lagen niet meer netjes zo vlak naast de auto zoals zij ze hadden gezien. Ze lagen wel heel mooi dus dat was wel leuk en we hebben hem alsnog gezien dus.. ;). Ik vond het wel grappig om te zien hoe ze hier de wegen afsluiten waar je niet op mag. Ze leggen in principe gewoon een tak voor de weg en dan mag je er niet meer in. En soms leggen ze er stenen neer en dat betekend dan ook weer gewoon dat je er niet langs mag en ze gaan ervan uit dat je er dan dus ook niet naartoe gaat omdat het wat lastiger rijdt. Toen we terug kwamen heb ik eerst Engels geleerd en daarna mijn toets gemaakt. ’s Middags zijn we ook nog op safari geweest en dit keer ging Bas natuurlijk wel mee, maar we hebben niks nieuws gezien en de luipaard liep ook niet meer op dezelfde plek als eerst. Ook dit keer zijn we niet veel verder gekomen dan tien kilometer, maar dat was niet erg. We zien hier nu steeds de gebruikelijke dieren maar het is nog steeds mooi. We hebben ook giraffen gezien waarvan je alleen maar de kop zag. Wij zaten op een heuvel en zei stonden in het dal en ze zijn dan groot genoeg om dan met hun hoofd er boven uit te komen, wat er heel grappig uitziet. En we zijn een hele grote groep bavianen tegen gekomen. De mannetjes die krijgen als ze zin hebben om te paren een hele grote rode dikke opgezwollen kont. Het is echt heel lelijk. Het ziet er gewoon uit als een rare zwelling en het is dan niet dat je een grote bult hebt, maar een grote bult waar dan weer andere rare bulten opzitten. En dat hebben ze dan een keer per maand. Uhl. En we hebben nieuwe buren gekregen dus de man met de dikke buik is weg, spijtig spijtig. Haha. Verder zijn we uiteten gegaan en morgen gaan we weer rijden naar het volgende plaatsje, Punda Maria. (Punda betekend trouwens zebra in de taal die ze hier spreken).

Lethaba naar Punda Maria

Woensdag 31 maart

Okee dit is de laatste dag en dan heb ik mijn inhaalslag van iets teveel dagen blog die ik nog moest typen weer heb afgemaakt. Vanochtend gingen we vroeg op om te rijden naar Punda Maria, wat weer ongeveer 7 uur zou duren. De omgeving werd na ongeveer 10 of 20 kilometer werd de omgeving al veel leger waardoor het wel makkelijker is om dieren te zien. We kwamen ook vrij snel leeuwen tegen, wat heel leuk was. Ze stonden midden op de weg, twee mannetjes, die nog niet helemaal volwassen waren want ze hadden nog niet helemaal volle manen. Na een tijdje ging er eentje zitten maar dat vond de andere niet goed dus duwde die hem dan weer weg en toen liepen ze de bosjes in en konden we ze niet meer zien. Daarna gingen we de Capricornloop rijden, waar we heel veel zebra’s bij elkaar zagen, ook heel leuk. Later kwamen we nog op een plekje waar allemaal Tsessebe’s stonden (grote bruin met zwarte herten). Daarna kwamen we bij de Steenbokskeerkring. Capricorn betekent steenbok, vandaar de Capricornloop. Maar er was een lijn over de grond getekend en je kon er uitstappen dus ik heb tegelijkertijd onder de Steenbokskeerkring en boven de Steenbokskeerkring gestaan :D. Onderweg zijn we nog een aantal diertjes tegen gekomen en hebben we weer in een ander kamp gestopt om te eten en toen zijn we vervolgens aangekomen bij onze tent. We hebben hier weer een safaritent. Het is een ding met drie kamers (badkamer, wc, slaapkamer) en op een balkon heb je dan nog een keuken. En hij heeft gewoon elektriciteit en water en deuren en een ventilator die aan het plafond hangt. Het enige wat het een tent maakt is dat de muren van canvas zijn. Maar zo’n tent vind ik eigenlijk wel fijn. Vanaf de auto is het heel ver lopen naar hier vind ik, nou in ieder geval om al je spullen mee te kunnen sjouwen. Je moet omhoog lopen en dan kom je uiteindelijk bij onze veranda die helemaal om de tent heen loopt en uitzicht heeft op bomen. We hadden deze tent eigenlijk uitgekozen omdat hij aan de rand van het park zit, zodat je net als in Addo gewoon vanaf je veranda naar de diertjes kunt kijken, maar goed er staan dus bomen voor, haha. Niks aan te doen. De tent van Bas en mij staat hier best ver dan weer van die van mn ouders af en de doperwt van Alex en Angeline die staat gewoon aan de andere kant van het kamp dus ze rijden altijd met de auto naar ons toe. Hier gaan we ook nog een keertje op dagsafari en we willen ook nog een keertje met een nachtsafari mee om de dachtdiertjes te zien. Ik betwijfel nog wel of we dan veel zien, want ze hebben op een bord geschreven wat er op die safari’s gezien worden maar de laatste datum dat het is opgeschreven is iets van januari, wat waarschijnlijk gewoon een dag is dat ze veel hebben gezien zodat ze veel klanten kunnen lokken… maaar dat was het wel weer…

Donderdag 1 april

Vandaag heb ik aan mijn geschiedeniswerkstuk gewerkt, hij is nu bijna af vind ik (a). Voordat ik wakker was zijn mijn ouders nog met Alex en Angeline al weggegaan om te vogelen. Verder zijn Bas en pappa vandaag nog naar de supermarkt geweest buiten Kruger om te kijken of er daar wel een winkel was met normaal eten. Maar goed ze kwamen terug met brood en een paar andere handige dingen maar ze hadden buiten Kruger nog 20 km gereden en nog geen sprankelende supermarkt gevonden. Vandaag zijn we verder nog ’s middags een keertje op safari gegaan (Bas ging niet mee). Er zijn hier veel minder beesten te zien, wel zijn er veel vogels. En als je een dier ziet is het vooral een bokkie. Er zijn hier wel een stuk meer bokkies trouwens, dus dat is wel weer leuk want we hadden alleen de impala en de klipspringer nog gezien en hier dus ook een steenbok en een duiker nu en een nyala. Een steenbok is iets anders dan in Nederland, hier is het namelijk een klein hertachtigbeestje met een soort van hazenachterpoten. En een duiker is ook een hertachtigbeestje alleen dan met een donkerdere vacht en normale achterpoten. En een nyala is een soort kudu. Het is een grijs beest met strepen over zich heen en boven op een soort van manen net als een paard, maar dan niet zo lang en over zijn hele rug en het is wit. Dat was de safari denk ik wel zo ongeveer. Verder hebben we ’s avonds nog buiten gegeten, natuurlijk logisch want je gaat niet in je tent zitten. Maar er kwamen allemaal insecten op het licht af en er was ook een gigantische mot die ongeveer zo groot is als je hand en die wilde maar niet weg gaan en ik vond hem heel eng. En er was ook nog een andere mot en die had een heel dik lichaam en je kon zn hoofd helemaal goed zien, het was zegmaar als ze soms bij programma’s inzoomen op het hoofd van een vlinder en dan ziet het er heel eng uit terwijl je normaal denkt, ach het is maar een vlinder. Nou hier zag het hoofd er ook gewoon zo uit maar dan was het zichtbaar zonder zo’n inzoomiets. En hij kwam op de perziken af en dan kon je hem echt zo zien zitten, urghhh. Dat was niet zo leuk, haha. Het eet niet echt rustig als je wordt omsingeld door allemaal van die beesten. En ’s avonds laat is er bij mijn ouders tent nog een bushbaby gaan zitten, die heb ik helaas niet gezien maar ik wil het nog wel heel graag. Het is een soort klein aapachtigbeestje met hele grote ogen. Stel je hebt de film Madagascar of gewoon de pinguïns van Madagascar wel eens gezien: daar is zo’n heel klein beestje die die maki-koning helpt en die heeft van die gigantische ogen, nou zo’n beestje is het. Haha. En dat was dan weer vandaag. Serieus niemand heeft een 1-april grap met mij proberen uit te halen, wat best bijzonder was, maar niemand had volgens mij ook door dat het 1 april was hier. Als je geen weekend meer hebt vergeet je een beetje welke dag het is…

Vrijdag 2 april

Vanochtend vroeg opgestaan want we gingen naar Parfurie op safari. Parfurie is het drielandenpunt hier tussen Zuid-Afrika, Zimbabwe en Mozambique. Onderweg hebben we als nieuw diertje een reedbuck gezien, wat een groot bruin hert is met hoornen die naar voren hellen. En verder waren er bij de grote waterputten verzamelingen van zebra’s, impala’s, gnoes en nyala’s gezien. Dat vind ik vooral mooi, om te zien hoe de verschillende beesten samen leven in plaats van te zien hoe er eentje langs de weg staat. We zijn twee keer op (dezelfde) picknickplek gestopt om wat te eten. Er lopen daar allemaal aapies rond want ze weten dat er wat te halen valt en toen ik opstond om het klokhuis van mijn appel weg te gooien was er dus zegmaar een groot ‘onverdedigd’ gat en toen sprong er een aapje op onze tafel en die jatte een appel. Het zag er eigenlijk best leuk uit. Hij had ons al een hele tijd aan lopen staren en daarna sprong hij ineens snel op de tafel en griste die de appel weg en toen rende hij heel hard en ver tot hij veilig in een bom zat. We hebben die ook nog zien gebeuren bij de mensen die aan de tafel naast ons zaten, die hadden namelijk tomaten liggen. De apen zijn trouwens best slim want een man kwam ons vertellen dat ze in principe alleen maar bang zijn voor mannen. Vrouwen en kleine kinderen zien ze als een zwakke plek dus je moet als er apen zijn altijd om en om aan een tafel gaan zitten, want dan pakken ze niks af. Maar goed bij onze appel zat ik naast mn moeder en Angeline en bij de mensen naast ons zaten er twee kindjes naast elkaar. Dat werkt dus niet. ’s Middags kwamen we er meer en toen zijn we ook goed gaan zitten en is er geen aapje in de buurt gekomen. Tussen de twee keer eten zijn we naar Crooks Corner gegaan. Dit is het drielandenpunt. De grens kom je niet over want de grens is een bekrokodilde rivier. Dus we hebben vanuit Zuid-Afrika naar de andere landen kunnen kijken. Het heet trouwens Crooks Corner (crook betekend crimineel), omdat vroeger de criminelen zich altijd verzamelden op het drie landen punt, want als er dan iemand gezocht werd door de mensen uit bijvoorbeeld Zimbabwe en hem daar kwamen halen dan stapte hij over de grens en dan konden ze hem niks maken, omdat ze dan de internationale regels zouden overtreden. En als er mensen kwamen uit alle drie de landen tegelijk dat kon de crimineel gewoon midden op het drie landen punt gaan zitten en dan konden ze hem ook niks maken, want dan moesten de mensen die hem kwamen halen eerst gaan uitvechten onder welk land hij viel en dat werkte niet. De criminelen zaten er dus gewoon veilig van straf. Ook hebben we vandaag de Fever Loop gereden. Dit heet zo omdat er allemaal Fever Trees staan (Koortsbomen). De bomen komen aan hun naam, omdat vroeger als je onder een Koortsboom doorliep je ziek werd en koorts kreeg. Dit komt omdat de malariamuggen zich verzamelen onder deze bomen. De bomen zelf zien er trouwens ook ziek uit, want ze zijn helemaal groen/geel/wittig. Nou ze hebben in ieder geval een misselijk kleurtje. En nu ben ik heel erg moe, ik was ook in slaap gevallen in de auto. Ik ben nog steeds aan de ORS en de malariapillen moet ik nog slikken tot een week nadat we uit malariagebied zijn. Maar goed, nu ben ik weer bij met mn blog. Het zal wel even duren voordat jullie je hier helemaal door heen hebben gelezen. Oh en fijn paasweekend, :D. xxxxx