laatste daagjes Zuid-Afrika

Nachtsafari

Zaterdag 3 april

Vandaag heb ik weer de hele dag gewoon bij de tent gezeten en wiskunde gemaakt. Verder heb ik eignelijk niet veel gedaan. We wilden gisteren boeken voor de nachtsafari maar ze zeiden dat er nog maar 5 plekken vrij waren en we waren met zn zessen, dus hadden we besloten dat Alex en Angeline konden gaan en als het was was zouden wij de volgende avond met zn vieren nog een keertje gaan. Toen zijn mijn ouders ’s middags nog een keertje boodschappen gaan doen op het park en dachten ze, hé er zit een ander mensje achter de balie om te reserveren voor de tours, laten we het voor de grap nog een keertje vragen. Nu hadden ze, na lang discussieren, opeens wel plek. Dus wij mochten ook mee. Nou zijn mijn verwachtingen van nachtsafari’s erg laag, aangezien het in Addo toen de hele tijd regende en we niks zagen en je dus eigenlijk alleen je geld weggooit. Maar dit keer was ik wel heel blij dat ik mee mocht, achteraf gezien.

Toen we in het busje stapten was er zelfs nog een plek over, wat best wel dom was, aangezien de man zei dat we met te veel zouden zijn en er dus iemand naast de gids zou moeten zitten. De gids zelf deed eigenlijk niets. We kregen per rij (3 rijen van 3) een lamp waarmee je dan om je heen kon schijnen. Als je dan een beestje zag moest je stop zeggen en dan zei Zeppo (gids) wat het was. Verder geen feitjes ofzo, hij zei gewoon, impala, en dan reed hij weer verder ongeveer.

Maar goed, het is heel leuk als je echt een diertje ziet. Je herkent de dieren aan hun ogen, die het licht weerspiegelen. En dan kan je aan de kleur weerspiegeling en de hoogte van de ogen zien welk diertje het is. We zagen bijvoorbeeld heel veel springhare’s. Dit zijn een soort konijnen/ kangoeroes. Ze lopen alleen maar op hun achterpoten en hun voorpoten zijn veelste klein. Ze springen gewoon heel de tijd. Maar als je op hun ogen scheen dan zeg je laag bij de grond iets groens oplichten. Zo ging het zegmaar.

Tijdens de safari hebben we weer heel veel verschillende bokjes gezien (ook nieuwe…) en uilen en andere nachtvogels. Ook zagen we weer een luipaard. Die lag ergens in het gras. Dat was vooral wel leuk voor Bas, want nu heeft hij de bigfive ook compleet. Toen zei de man trouwens wel wat. Want wij waren gezellig met zn allen aan het discussieren of het een luipaard of een cheetah was en toen zei Zeppo, it’s a leopard, be quiet. Haha. en toen riep zo’n oude Duitse man die voor ons zat, ooh es ist einen Leoparrrrrd!. Haha. Hij spoorde niet echt, want hij verstond geen Engels dus zijn zoon was constant aan het vertalen voor hem. Ook hebben we nog een small spotted genet gezien (genetkat). Dat is eigenlijk gewoon een kat, maar dan ietsje groter en hij heeft vlekken en een lange dikke staart.

Dus het was allemaal heel leuk, en we zagen veel meer dan verwacht, en sowieso is het eigenlijk wel leuker om zelf te schijnen, dan zit je niet alleen maar stil te wachten…

Laatste safari

Zondag 4 april

Vandaag zijn Alex en Angeline vroeg weggegaan, dus zelfs Bas en ik zijn vroeg opgestaan om ze uit te zwaaien. Zij gaan nu rondreizen in Zuid-Afrika en uiteindelijk nog naar Rwanda en Uganda.

Daarna heb ik nog wiskunde weer gemaakt (het is echt serieus veel). ’s Middags zijn we nog naar het zwembad geweest. Daar merkte je wel dat het pasen was, want het was heel druk en de camping stond helemaal vol. Het zwembad zelf was een beetje vreemd, want het water was modderachtig bruin. Het moet haast wel schoon zijn geweest want het stonk naar chloor, maar ik vertrouwde het toch niet helemaal (en ben er dus ook niet ingegaan). Ik heb toen gewoon op het gras daar gezeten. Er sprongen wel steeds sprinkhanen op je, wat ik wat minder vond. Maar ik kwam erachter dat als je ze niet weg sloeg van je handdoek ze gewoon stil bleven zitten, en dus niet op mij sprongen, dus die heb ik uiteindelijk maar laten zitten, gezellig naast me op de handdoek.

Nog later ’s middags besloten we op safari te gaan, omdat dit onze laatste dag hier was. We hebben eigenlijk niks gezien. Het was heel raar. Alsof alle dieren weg waren ofzo. In totaal hadden we misschien een impala en een kudu. Maar goed het ging om het idee en het was wel leuk om nog een keertje rond te rijden. Morgen staan we vroeg op, want dan gaan we hier weg, rijden naar Johannesburg. (wat ze hier Joburg noemen… blijkbaar is Johannesburg een te lang woord…)

Wij staan in de file, oh oh oh oh oh,.

Maandag 5 april

Vanochtend dus vroeg op. Eerst weer overheerlijk Sasko brood gegeten waar in onderhand misselijk van wordt en daarna alle spullen in de auto geladen opweg naar Johannesburg. Om half 8 zaten we al in de auto en dan was de bedoeling dat we om half 3 aan zouden komen bij ons hotel. We kwamen al best snel stil te staan, omdat we over een weg moesten met heel veel tolpoortjes en er zijn er steeds maar een paar open waardoor het niet echt snel gaat. Sowieso snap ik niet waarom je op een snelweg zoveel poortjes neer zet, maar goed. Het was trouwens ook heel raar. We hadden namelijk een tweebaans weg, dus duh, je rijdt met de auto’s twee bij twee naast elkaar. Toen ineens gingen er allemaal mensen een nieuwe rij vormen op het gras. Zei wisten blijkbaar al dat er tolpoortjes aankwamen en besloten alvast voor te sorteren, omdat er dus meer dan twee poortjes open waren en ze nu alvast in een nieuwe rij stonden. Over het algemeen werkt die manier gewoon niet. Want, om bij de poortjes te komen moeten ze toch eerst weer terug komen op de normale weg, maar volgens mij had niemand dat door. Toen kwamen we na de tolpoortjes uiteindelijk in een file. We hadden weer twee banen gewoon, net als de tegenliggers. Toen besloten sommige mensen maar gewoon op de baan van de tegenliggers te gaan rijden, waardoor wij er drie hadden en de tegenliggers eentje. Zo ontstonden er drie rijden file. Blijkbaar ging dit ook niet snel genoeg, want daarna werd ook de tweede baan van de tegenliggers gebruikt waardoor de tegenliggers zelf over het gras moesten. Maar goed, met vier banen in de file gaat natuurlijk nog niet snel. Dus toen kwamen er auto’s te staan op de banen die we al hadden, maar dan ertussen. Dus op twee banen, drie rijen. En uiteindelijk werd ook nog het gras aan onze kant gebruikt, en voor de enthousiaste inhalers ook het gras waar de tegenliggers overheen moesten. Dit klinkt vast heel logisch, maar het kwam er uiteindelijk op neer dat wij met zeven rijen naast elkaar vast stonden in de file en de tegenliggers er ongeveer niet meer langs konden. En volgens mij vonden de Afrikanen het nog normaal ook om dit te doen op een tweebaans weg.

Ook zijn er dan nog leuke mensen die besluiten te gaan toeteren, alsof hun auto dan spontaan naar voren vliegt en alles sneller gaat. Op de een of andere manier werkte dit ook niet. We hebben ook een keertje gemeten, toen er stond. Over 570 meter tol-poortje. Hier hebben we toen 22 minuten over gedaan. Ik zou zeggen, lopen gaat sneller.

Er waren ook heel veel bussen op de weg, die helemaal vol zaten. En in die bussen zaten allemaal zingende klappende mensen. Dus wij dachten, er moet haast wel wat aan de hand zijn, want anders zit niet ineens zomaar half Afrika in de auto. Toen we uiteindelijk ergens gingen tanken, vroegen we aan de man die onze auto tankte (mensen tanken hier voor je) wat er aan de hand was. Hij zei dat er een groot Paasfeest was geweest en dat ze nu allemaal terugkeerde naar Johannesburg en Pretoria (grote steden hier in de buurt). Alle mensen hadden ook een soort zilveren sterretje op hun shirt dus blijkbaar kreeg je die op dat feest.

Langs de weg zag je trouwens ook heel veel auto’s met pech, waar dan gelijk politiewagens op af kwamen rijden. En aan sommige van de auto’s die naast te weg te zijn zijn er ook een aantal botsingen geweest. Er lag ook ergens een busje op zn kop over de vangrails, wat vast niet al te hoopgevend is.

We zagen ook allemaal wegen die in aanbouw waren voor het WK, waarvan ik me afvraag of ze ooit optijd afzijn. Maar goed, ik neem aan of ze dat hebben uitgerekend. Verder zijn we nu ook uit malariagebied, waar ik heel blij mee ben. Nu hoeven we nog maar een week de pillen te slikken.

Toen we om ongeveer half 7 aankwamen (in plaats van half drie dus, erg fijn allemaal) in Johannesburg kon je al zien dat ze hier proberen duidelijk te maken dat het WK eraan komt, overal hangen posters van de sponsoren.

We zitten in een heel groot en luxe hotel dat het reisbureau voor ons al had geboekt. Toen we aan kwamen rijden deed iemand de deur voor ons open en je koffers werden naar je kamer gedragen en er reed een mannetje met je auto weg en zette hem dan in de parkeergarage. De kamers zijn voor Afrikaans niveau heel luxe. Er staat namelijk een tv in, en verder gewoon het normale (bed, nachtkastje…). ’s Avonds zijn we nog ergens gaan eten en dat was het wel weer.

Fly away from here

Dinsdag 6 april

Vanochtend was het best wel koud, op de weersvoorspelling staat dat het hier de komende week steeds gaat regenen, dus we gaan op het goede moment weg. Vanavond om 10 voor 10 gaat ons vliegtuig op weg naar Perth, Australië.

Als ontbijt hadden we een of ander gigantisch buffet, waar ik totaal geen problemen mee had. Het was ook heel lekker. We hadden als ober zegmaar een mannetje die heel enthousiast was, wat ik persoonlijk erg gezellig vond. Hij had zelf allemaal raadsels bedacht die hij dan aan Bas en mij ging vragen. (bijvoorbeeld: Wat gaat omhoog en kan niet meer naar beneden? – je leeftijd). Jaa, die man is slim.. hahaha. Hij had in ieder geval niet door dat we het antwoord gewoon wisten, maar dat maakt niet uit. ;). Op de vloer liep een dikke duif rond. Het schijnt dat hij hier altijd rond loopt en gewoon de kruimels van de vloer af eet. Er staat dat je ze niet mag voeren, maar volgens mij ligt er genoeg eten voor die diertjes op de grond om zo dik te worden als ze zijn.

Ergens ’s ochtends zijn we ook nog naar het winkelcentrum wat hier is gegaan, maar daar waren alleen maar van die zakelijke kleren. Allemaal pakken en mantelpakjes en weet ik veel wat, dus ik heb alleen boeken gekocht. Het hotel is eigenlijk ook bedoeld voor zakenlui, dus het is eigenlijk ook niet zo gek. Het winkelcentrum zit namelijk aan het hotel vast.

Ook heb ik de tv even uitgeprobeerd, maar ze hebben niet bepaald veel zenders. Dus toen heb ik uiteindelijk allemaal verslagen van voetbalwedstrijden van veelste veel verschillende landen gekeken. En later toen ze eredivisie uit gingen zenden kwam ik er ook nog is achter dat de verslagen iets van twee weken oud waren, wat dus erg nuttig was.

Toen ’s middags moesten we om 4 uur uit onze hotelkamer. Dat hadden we afgesproken met een mevrouw achter de balie omdat we er anders al om 11 uur sochtends uit hadden gemoeten.

Dus wij zijn om 4 uur gaan rijden naar het vliegveld.

Toen we daar eenmaal waren gingen we dus de vertrekhal zoeken. Het was niet zo moeilijk want het stond gewoon aangegeven, maar we moesten even kijken. Toen we de lift in gingen kwam er een man naar ons toe met een raar mutsje en die zei, jaa follow me, follow me. Maar dat wilde we helemaal niet. Sowieso werkte hij hier niet dus wij dachten, we doen het zelf wel. Dus wij namen de lift naar boven, stond die man daar weer… Pappa paste niet meer in de lift en die was weet ik veel waar heen gelopen met de trap dus toen ik heb zag ging ik hem snel halen, maar toen was die man dus al weer leuk bij onze karretjes gaan staan om ons de weg te wijzen. Dus uiteindelijk toen hij maar de karretjes bleef pakken wisten we niet echt iets beters meer te doen, dus hij ons de weg wijzen. Nou hij ging belachelijk hard voor iemand die even aardig de weg wilde wijzen dus wij achter hem en ons karretje aanrennen. (we kwamen trouwens op de roltrap een vrouw tegen bij wie dit ook gebeurde dus blijkbaar doen die gekken het wel vaker) maar goed toen had hij ons uiteindelijk gebracht bij een maatschappij die naar Australië vloog. Gelukkig rende hij niet te hard, onze koffers waren zwaar (a) dus konden we bij hem blijven. Toen ging hij uiteindelijk weg en konden we weer heel het stuk terug (dit keer lopend) om naar onze vertrekhal te gaan.

De luchthaven was heel mooi en verder in principe goed geregeld. We hebben daar nog een tijdje gewacht en daar ook avond gegeten tot onze vlucht uiteindelijk ging. Ook hier waren de mensen die hoorden te werken trouwens gewoon in een hoekje op stoelen gaan zitten om te socializen. In het hotal zag ik ze ook weer ergens in een inham staan. Volgens mij proberen ze echt zo min mogelijk te doen…

Ons vliegtuig was heel erg groot. Wij zaten op rij 45 dus we dachten, dat is vast ergens achteraan maar ik denk dat het vliegtuig iets van 70 rijen had en wij zaten in de rij bij de nooduitgang wat een stuk beter is want dan kan je je benen uitstrekken in plaats van dat je knieen tegen stoel van de persoon voor je komen. Verder heb ik gewoon heel de vlucht geslapen, wat ik eigenlijk altijd doe.