daintree en atherton

Okee jongens, ik vrees dat het heel, heel erg veel is. Dat is wat er gebeurd als je meer dan een week geen internet hebt. Ik ga film kijken… veel plezier dr mee... xxxx

Just keep swimming, just keep swimming

Donderdag 20 mei

’s Ochtends vroeg op, nog eerder dan ik dacht. Maar voor vier uur ’s ochtends stond ik al naast mn bed. Daarna zijn we in de auto gestapt op weg naar het vliegveld in Darwin. Het was echt een kleine luchthaven. Je komt binnen en ziet misschien tien incheck balies, zodat iedere maatschappij er een paar heeft. Daarna konden we – na een beetje gedoe met de huurauto – naar de security. In Australië zijn ze er heel erg mee bezig dat alles goed beschermd blijft en je de natuur niet aan tast, dus iedere vlieg kan de omgeving volledig ruïneren. Dus we gingen weer door de scan. Mijn tas bleek verdacht te zijn, dus toen moest ik een vak leeghalen om te kijken wat ik nou voor verdachts had (een mobiel met oplader en een lepel in een papieren zakje), maar goed. Nadat mijn tas was leeggehaald vond ook de mevrouw dat het niet echt heel verdacht was, dus ze nam alles mee naar een andere man achter de scancomputer die vond dat het een verdacht kleurtje had op de monitor. Toen mocht ook hij nog een keer kijken, en mocht ik nadat alles weer teruggepropt was (het paste niet meer dus de mevrouw deed verwoede pogingen om het in een ander vakje te doen) door lopen. Daarna kwam er een nieuwe man naar mij toe. Ik mocht mee doen aan een onderzoek. Dus hij ging eerst mijn leeftijd vragen, (onder de zestien moeten je ouders erbij zijn) en daarna welke taal ik sprak. Dus ik zeg Nederlands en hij begint in een boekje te zoeken naar een tekst in het Nederlands. Die kon hij niet vinden dus vroeg hij hoopvol: kan je Engels? Dus ik kreeg vervolgens een Engelse tekst vol ingewikkelde woorden onder mn neus die ik moest lezen. Het bleek dat ik was uitgekozen om een test te doen of ik explosieven bij me had. Dus ik zei dat ik het prima vond (je mag niet eens weigeren, dan word je gewoon uit het vliegtuig gezet) en toen mocht er weer een vak van mn tas open. Daar stak hij met een raar doekje aan een soort lepel in die hij heen en weer ging bewegen. Dat doekje deed hij dan weer op een soort schijfje die hij in een machine duwde. Die ging hem dan scannen. En toen kwam er mooi in het groen met grote letters ‘approved’ te staan. Het is zo dom, maar het is toch spannend als dat getest wordt, haha. Je wordt er bijna spontaan zenuwachtig van ook al ik weet ik heus wel dat ik geen explosieven heb, maar toch. Toen mochten we vervolgens 2.5 uur vliegen, wat echt heel weinig is. Dan vind zelfs ik het nog leuk. Toen we aankwamen konden we de huurauto halen, waar weer problemen mee waren. Het zit ons wat huurauto’s betreft gewoon niet mee. We waren de allerlaatste van ons vliegtuig die de luchthaven uitgingen. Daarna gingen we op weg naar Daintree. Langs de weg liepen echt ontzettend veel kinderen, net alsof ze avond vier daagse hadden, maar dan tijdens school. De weg naar Daintree was één grote slingerweg langs de zee. Daarna kwamen we bij een rivier die je over moest op daar te komen. Dus voor een stukje van misschien 50 meter moet je met de veerboot. Daar ga je op staan en na vijf minuten kan je weer verder rijden. Het plekje waar wij zitten de komende vier dagen is in Cow Bay. Het ligt midden in het tropisch regenwoud en het regenseizoen is net voorbij, dus het is droog… Toen mn ouders gingen inchecken bleven ze zo lang weg dat ik serieus al weer in slaap was gevallen in de auto. De man en vrouw die hier alles regelen zijn heel erg aardig. Eric had mn ouders een kaart gegeven en helemaal vol geschreven met dingen die we moesten doen. Het is hier ook allemaal heel mooi. Alles is versierd met kikkertjes dus ik denk dat ze die leuk vinden. Ze hebben een heel mooi zwembad en een groot grasveld en als je wil dat ze naar de receptie komen staat er een hele grote gong waar je heel hard op moet slaan. We hebben al een tour geboekt voor morgen ochtend om te gaan snorkelen in het Great Barrier Reef, waar ik heel erg zin in heb!

Vrijdag 21 mei

Vanochtend weer vroeg op, snel wat eten en dan in de auto op weg naar Port Douglas, wat hier een havenstadje is. In Port Douglas hebben we eerst nog even buiten op een terrasje gezeten, want we waren te vroeg. Op het terrasje werd ik helemaal opgegeten door no-seeums (spreek uit: no see em ‘s ). Het zijn hele kleine zwarte vliegjes die bijten. Ze heten dus no-seeums omdat je ze amper ziet zo klein zijn ze. Je krijgt er allemaal rode vlekken van en toen we op de boot gingen leek het onderhand alsof ik een soort uitslag had op mn benen. De boot waar we op gingen was heel mooi. Het was een catamaran met een grote keuken en woonkamer en slaapkamer enz.. Voorop kon je zitten dus dat hebben we ook gedaan. Het was een uur varen naar Low Isles, wat een eiland is hier in de stille zuid zee. Deze boot heeft samen met nog 3 anderen het recht om er aan te meren dus verder mag niemand er komen. Wij waren met zn zestienen en later die dag kwam er nog een boot die helemaal vol gepropt zat, en toen werd het ook opeens druk op zee. Er wonen twee mensen op het eiland en die zorgen voor de vuurtoren die dan ook midden op het eiland staat. Je kan het hele eiland als je langs de zee blijft lopen in acht minuten langs. Op de boot kregen we onze stingersuits. Dit zijn een soort wetsuits maar dan heel dun. Ze beschermen tegen kwallen en vissen of koraal wat misschien een steek kan geven. En we kregen onze flippers en duikbrillen en snorkels. Daarna werd ons uitgelegd hoe je met alle spullen om moest gaan en hoe je goed moest snorkelen. Na een uur varen ging iedereen zn pak aandoen en gingen we met een boot die een glazen bodem had naar het eiland toe. Daar konden we de rest van onze spullen aan doen en gingen we met een noodle (een soort van worst van schuim die drijft) het water in, klaar om te gaan snorkelen in het Great Barrier Reef. We gingen eerst samen met iemand van de boot een stuk snorkelen. (dit zijn marine biologen). Het is echt zo ongelooflijk mooi. Echt precies de film Finding Nemo. Je hebt echt zo veel verschillende soorten koraal in allemaal kleuren en vormen. Je hebt harde en zachte koralen, en hier waren vooral zachte koralen wat betekent dat ze met de stroming meewaaien en als je er langs zwaait heen en weer zwieren. En er zaten allemaal schildpadden die je gewoon in het koraal zag zitten. Zo leuk, ze zijn echt gigantisch. Ik gok ongeveer zo groot als de tv in je woonkamer. Na met die mevrouw te hebben gesnorkeld konden we even wat drinken op het eiland en toen hebben Bas en ik daar een rondje omheen gelopen. Daarna zijn we met zn tweeën verder gaan snorkelen. We hadden een onderwatercamera gekocht dus die hadden we ook mee genomen. En we hebben echt zo veel gezien. Allemaal verschillende vissen, die Nemo-vissen waren er. En ze zaten ook echt in een anemoon net als in de film. En je zag vissen met allemaal verschillende kleuren die helemaal glommen. En er waren ook nog zeesterren en batfish, wat hele grote gestreepte vissen zijn, die wel helemaal plat zijn. En we hebben parrotfish gezien. Dat zijn vissen met het lichaam van een papegaai maar wel een staart aan het einde in plaats van poten. En heel veel schollen met kleine visjes, en je zwemt er gewoon naast, je zou ze kunnen aanraken. Het was echt zo zo mooi. Ook hadden we een vis gezien die zn tanden helemaal had ontbloot, die was heel eng, en ik heb geen flauw idee wat voor vis het was. En er was een vis die je eigenlijk niet zag want hij was gecamoufleerd en dan zag je hem ineens zwemmen. En er waren zeekomkommers wat eigenlijk een soort grote zwarte dingen zijn die op poep lijken, maar dan met uitstulpingen. En we hebben nog helemaal zwarte vissen gezien en fel gele en groene en vissen die op Dora lijken. En ik heb gewoon naast schildpadden gezwommen en naast haaien! Ja die zaten er. Reef sharks waren het. Ze eten geen mensen, gelukkig. Maar ze zwemmen er wel. En het is best eng. Maar het was zo zo leuk. Daarna zijn Bas en ik terug gesnorkeld naar de boot. De rest ging vanaf het eiland maar ze hadden gezegd dat wij wel mochten zwemmen. Het is heel raar, want ineens houdt het rif op. En dan is het gelijk een stuk enger om te snorkelen want dan is het ineens heel diep en je ziet alleen maar blauw en dan schaduwen van een paar grote vissen die langs zwemmen. Op de boot kregen we eten en toen hebben we daar eventjes lekker in de zon gezeten. Daarna gingen we nog met de schipper mee in de boot met de glazen bodem, om nog over een ander soort koraal heen te varen. Daarna kregen we nog wat te eten weer en gingen we weer terug varen. Het uitzicht was echt mooi, en je zat daar echt heerlijk op die boot. ’s Avonds zijn we nog op onze resort zelf gaan eten. Judy, de eiganaresse, maakt al het eten zelf en verder zat er niemand in het resort dus het was helemaal stil en we hadden alles voor onszelf. Het was echt wel een heel speciale dag.

Zaterdag 22 mei

Vandaag hebben we het rustig gehouden. Ik heb mijn geschiedeniswerkstuk af gemaakt en verder heb ik bij het zwembad gelegen. Wel zijn we nog eventjes naar het tankstation gegaan waar de supermarkt zit. Onderweg zagen we allemaal theeplantages, die eigenlijk lijken op lage heggetjes. En er zijn hier twee ijsmakerijen. En ze hebben heel veel suikerplantages. Dus je ziet overal langs de weg riet staan. We zijn er achter gekomen dat die ene hele grote pad die we pas hadden gezien een cane toad heet. Hij is hier door de boeren geïntroduceerd om insecten die op het suikerriet zitten te doden. Alleen omdat ze zo dik zijn kunnen ze niet zo hoog springen. En nu terroriseren de padden Australië zo ongeveer omdat ze giftig zijn. Veel dieren eten ze en die gaan dan dus dood. Ik vind het wel raar dat de boeren wel zomaar die padden hier heen mogen brengen uit Brazilië terwijl ze helemaal moeilijk doen over ieder stukje zand wat onder je schoen hebt als je uit een ander land komt. Vandaag hebben we ook nog een cassowary gezien. Dat is een grote vogel die twee meter kan worden. Hij kan niet vliegen en is zwart. Zn kop en nek zijn rood met blauw. Hij komt alleen maar in Australië voor en ook alleen maar hier. Eigenlijk is hij best wel lelijk, maar dat maakt hem ook wel weer mooi. ’s Avonds zijn we weer in het restaurantje hier gaan eten. En Eric en Judy lieten ons allemaal soorten fruit proeven. Het was niet allemaal even lekker. Er was er eentje die leek op een zeester en die was heel zuur. En we hebben een soursub gegeten en ook nog een soort bes. En dat was vandaag.

Zondag 23 mei

Vandaag zijn we ’s ochtends naar het strand gegaan. Het is hier echt helemaal verlaten, het strand is heel groot en zit aan het einde van het regenwoud. Daar hebben we heel de ochtend gezeten en later zijn we daar in een cafeetje gaan zitten. ’s Middags hebben we weer aan huiswerk gezeten en ik heb Latijn gemaakt, waarmee ik nog wat in te halen heb. ’s Avonds hebben we nog een keer in het restaurant hier gegeten. Dit is alweer onze laatste avond hier en dan gaan we weer door naar een plekje waar we in een boomhut schijnen te zitten. Het heet Atherton en zit ergens hoog in de bergen. Daar zitten we dan een week. Dus morgen wordt weer rijden…

Maandag 24 mei

Vandaag dus naar onze boomhut gereden. Ondertussen zijn we nog ergens bij een supermarkt gestopt, zodat we zeker wisten dat we in ieder geval eten hebben. Het park waar we hier zitten heet Rose Gums. Het zit op 600 meter hoogte en het is midden weer in een tropisch regenwoud. De huisjes staan denk ik meer dan vijfhonderd meter van elkaar af dus je hebt echt je eigen plekje. Toen mn ouders hadden verteld dat we een boomhut hadden verwachtte ik eigenlijk een echte boomhut dat je op een tak zat of met je boom midden door een huisje, maar dat is dus niet zo. Je zit een soort van op een heuvel en de helft van je huisje wordt omhoog gehouden door palen. En het hele huisje is van hout gemaakt. Het is een ecohuisje. Dus het is allemaal milieuvriendelijk en er zijn heel veel prullenbakken waar je uit kan kiezen als je alleen even wat weg wilt gooien. Het is hier allemaal heel luxe, wat ik totaal niet erg vind. Je kan hier allemaal dvd’s lenen, dus ’s avonds hebben we Bridget Jones Diary’s gekeken. En ze hebben hier een tennisbaan, dus morgen gaan we tennissen. En je hebt een soort grote veranda aan je huisje waar ik de hele middag heb gezeten. Ik heb buiten gelezen en er zitten overal vogels om je heen. Op de grond lopen een soort lelijke kalkoenen die nog een beetje haarplukjes op hun hoofd hebben en zo slim zijn om dwars door de struiken heen te lopen. En ik heb een slang gezien, en hij was minstens een meter lang. Er zitten hier overal slangen (helaas behalve twee wurgslangen allemaal giftig) dus het was ook niet zo gek. Hij slidderde (blijkbaar geen bestaand woord maar je snapt wat ik bedoel) heel eng over de grond en hij was helemaal zwart al gok ik dat hij ook een rode buik moet hebben gehad (stond in een boekje hier) maar daar heb ik nou niet echt naar gekeken. ’s Avonds hebben we weer tv gekeken.

Dinsdag 25 mei

Vanochtend wakker geworden door de bel die aan de trap hangt. Ja, er hangt hier dus een bel aan de trap, vraag me niet waarom... En we hebben dus een trap, wat voor het eerst is in Australië en volgens mij ook Zuid-Afrika. Een echte trap in het midden van je huis zegmaar. Meestal hebben we nog wel dat we met een trap al onze koffers naar de voordeur moeten tillen, maar nog nooit eentje waarmee je naar een tweede verdieping gaat. ’s Ochtends heb ik Latijn afvertaald, nou in ieder geval zodat het oude boek uit is. En dat heb ik ’s middags (net) getypt zodat ik het naar Bakker kan sturen. Het enige probleem is nog dat we geen internet hebben hier. De dongel werkt niet en je kan hier geen wifi kopen. Er is nog wel een computer in de receptie die je kunt gebruiken, dus daar heb ik vandaag ook mijn mail op gecheckt. Maar daar kan ik niet uitgebreid gaan antwoorden dus ik mag maar ongeveer tien minuten. En je kan er geen usbstick in steken (hij werkt op floppy’s) dus moet ik wachten tot we op een plek komen met dongelbereik. ’s Middags zijn Bas, pappa en ik gaan tennissen hier. Er is hier een heel mooie baan en er zit, kwamen we achter, ook nog een basketbalveld bij. Dus dat hebben we ook nog even gedaan. Daarna zouden we eigenlijk gaan wandelen op zoek naar het vogelbekdier (platypus), maar mn moeder heeft last van haar rug dus dat gaat nog even niet lukken. Maar dat gaan we nog wel doen, want deze plek staat erom bekend dat ze vogelbekdieren hebben. (ik dacht dat ze waren uitgestorven, maar blijkbaar niet…) Dus nu ben ik maar mn blog gaan schrijven, en ben ik eindelijk weer bij. Vanavond gaan we waarschijnlijk een film kijken (er liggen er al een aantal klaar, nu alleen nog kiezen) en Australia’s Got Talent is weer op tv. De tv werkt hier trouwens wel een beetje raar, want er staan twee van die antennes bovenop en als er iemand door de kamer loopt tijdens het tv-kijken dan valt het beeld een beetje weg, omdat je voor het bereik loopt. Wat we morgen gaan doen weet ik nog niet. We gaan hier in ieder geval nog een keertje naar de Milla Milla Falls, wat een bekende waterval in Australië is en dus die vogelbekdierwandeling maken… xxxx

Woensdag 26 mei

Vandaag hebben we besloten naar de Milla Milla watervallen te gaan. Toen we daar aan kwamen rijden bleek dat er een route was langs drie verschillende watervallen die je kon rijden (ook de Zillie Falls en de Enchidjaa (of zo iets in ieder geval) Falls), dus dat hebben we dan ook gedaan. Ze waren alle drie heel verschillend, aangezien ze niet allemaal recht naar beneden vallen. Één van de watervallen ketste ongeveer van de stenen af. En ze waren niet allemaal even toeristisch aangelegd. De Milla Milla Falls, die het bekendst zijn, lagen zo dat tourbussen er makkelijk even naast kunnen parkeren en dan weer weg kunnen rijden. Voor de andere twee moet je toch even een stukje lopen. Een van de drie kon je alleen van bovenaf bekijken, maar de andere twee kon je ongeveer onder gaan staan. Toen we alle drie de watervallen hadden gezien zijn we in een dorpje heen en weer gaan rijden met de laptop opschoot, hopend op bereik ergens in het dorpje. Dit werkte niet, waar we natuurlijk niet erg blij van worden. Gelukkig kunnen we hier bij de receptie onze mail even snel checken iedere dag. In het dorpje hebben we wel speculaasjes en beschuit gevonden. Dus dat was weer even leuk. Het beschuit is weer geïmporteerd uit Nederland (Bolletje, haha). En nu hebben we ook muffinmix gekocht, dus kan ik weer aan het bakken. We hebben namelijk eindelijk weer een oven, voor misschien de tweede of derde keer in Australië. ’s Middags hebben Bas, pappa en ik weer getennist. En ’s Avonds hebben we weer film gekeken (‘Someone like you’ en gisteren was het nog

‘the Bourne identitiy’ geworden).

Donderdag 27 mei

Vandaag hadden we een redelijk strak schema. Oh iel iel iel iel iel, er liep ineens een hele hele grote spin voorbij. Echt zo groot als de palm van je hand. Maar goed, ’s ochtends gingen we naar ‘the crater’. Hier kon je een wandeling maken. In het begin van de wandeling zagen we een tree kangaroo. Echt een heel leuk beestje is dat, ik zou hem zo mee naar huis willen nemen. Hij lijkt eigenlijk niet op een kangoeroe. Het is meer een soort van beertje / wasbeertje met een hele lange staart. Hij heeft een zwart kopje en is verder bruin. Eigenlijk zou het ook wel een grote dikke eekhoorn kunnen zijn. Hij hing aan een liaan. Het schijnt een best wel zeldzaam beest te zijn. Nou eigenlijk niet zeldzaam, maar hij wordt niet zo vaak gezien. Ze verplaatsen zich eigenlijk alleen ’s nachts, waardoor je ze overdag haast niet ziet. Iedereen die we het vertellen zeggen dat we heel erg geluk hebben gehad. De wandeling ging eerst weer langs een waterval. Er zitten hier echt ontzettend veel watervallen overal, ongeveer ieder plekje op de kaart heeft het woord ‘falls’ erachter. Daarna kwamen we aan bij een krater. Ooit is er door een soort vulkaanuitbarsting een krater ontstaan hier tussen de stenen. De krater is gevuld met water en het water ziet er een beetje groenachtig uit. Wij konden hem bekijken vanaf een soort balkonnetje. Als je daar vanaf zou vallen was het nog 60 meter naar het water en het water was minstens 80 meter diep. En de hekken die zegmaar om het balkon heen stonden waren helemaal naar voren geheld dus we hebben een afstandje gehouden. Toen we weer terug kwamen heb ik muffins gebakken – altijd leuk. En daarna zijn we de platypuswalk hier op het park gaan lopen. De vogelbekdieren zijn rond zonsondergang en zonsopgang het meest actief dus daarom gingen we een beetje laat op de middag. Het pad was niet bepaald goed aangegeven en het was meer spoorzoekertje spelen naar het volgende oranje lintje wat aan een boom hing. Het pad was een soort hindernisbaan over bomen heen en op en neer over stenen door het regenwoud. Toen kwamen we er ook nog is achter dat we al voorbij de vlonder waren gelopen waar we op moesten staan om te kijken naar de platypus dus toen mochten we weer terug klimmen. Op de vlonder hebben we denk ik een half uur of zo iets gezeten en we hebben echt niks gezien behalve water. Dus, dat was niet bepaald een geslaagde wandeling. Toen we terugkwamen kwam mn moeder er achter dat ze een bloedzuiger op haar been had. Echt heel vies. Het is een soort dikke zwarte worm. We hebben hier een map met informatie liggen dus daar heb ik in gekeken. En er stond dat je zout op de bloedzuiger moest gooien waardoor hij los zou laten. Dus dat hebben we gedaan en toen liet hij gelijk los. Mn moeder had een paar gaatjes in haar been en die bleven nog een hele tijd bloeden (bloedzuiger stopt anti-stollingsmiddel in je bloed). ’s Avonds hebben we weer een film gekeken (we maken goed gebruik van de gratis dvd’s hier)… Vanavond hebben we ‘the Bourne supremacy’ gekeken en ‘50 first dates’.

Vrijdag 28 mei

Vanochtend zijn mijn ouders gaan vogelen met een gids toen Bas en ik nog sliepen. Een mevrouw die ook bij ons op de snorkelboot zat ging ook met hun mee. Vandaag heb ik een Frans toets gemaakt, want het is weer een huiswerkmaakdag vandaag. En daarna heb ik een poging gedaan om Latijn uit het nieuwe tekstboek te maken (nog niet erg succesvol…). ’s Middags zijn we weer gaan tennissen met z’n drieën en het gaat niet eens zo slecht. De baan ligt ook heel mooi tussen alle bomen en tennisballen en rackets liggen er al voor je klaar. Daarna hebben we bij de receptie weer nieuwe films gehaald en ’s avonds hebben we ‘when Harry met Sally’ en ‘love actually’ gekeken. Morgen hebben we weer een drukkere dag, aangezien we de platypus nog steeds niet gezien hebben, en dat eigenlijk het idee was waarom we hier zijn… We zitten nu nog twee nachtjes hier en over anderhalve week zijn we alweer weg uit Australië en zitten we op Fiji. Daarna nog op naar Hawaii en vervolgens naar Florida. We hebben pas geleden ook nog een cruise geboekt dus vlak na de repweek gaan we op een cruise naar Jamaica, de Bahama’s, Mexico en de Kaaimaneilanden :].

Zaterdag 29 mei

Vandaag zijn we op vogelbekdierjacht gegaan. Dit is onze laatste dag hier, want morgen gaan we weer rijden naar Mackay. Dus ’s ochtends zijn we naar de receptie gegaan om te vragen waar we hem het beste konden zien (behalve om hun terrein, aangezien die wandeling vervelend is…) De eigenaresse van dit alles had ons twee plekjes aangewezen dus wij konden op pad. Op het eerste plekje was het al meteen raak, dus wij waren blij. Ze had ons een soort brede sloot / een meertje aangewezen naast de weg. En ja, daar zaten er dus een paar. Hier in de wateren zitten overal vogelbekdieren en schildpadjes. Je ziet het verschil, omdat de vogelbekdieren een soort duik maken als ze het water in gaan en schildpadjes gewoon langzaam onder gaan. Vogelbekdieren lijken eigenlijk op een soort zeeottertjes. Je ziet bijna alleen zn kont en ruggetje. En als hij dan onderduikt zie je ook het koppetje met de snavel. Oh en voor de mensen die niet weten wat een vogelbekdier is of die net als ik dachten dat hij was uitgestorven: een vogelbekdier is een dier wat alleen in Australië voorkomt. Het is een zoogdier dat eieren legt (als een van de weinige). En het heet een staart als een bever (zo’n grote platte) en een grote brede eendachtige snavel. Verder is het een harig beestje wat zwemt. Daarna zijn we nog naar plek twee gegaan die ze had aangewezen. Hier kon je wandelen (eerst over een brug, dan er onder door, dan weer over een brug en vervolgens alles weer terug want blijkbaar was het geen rondje). Tijdens de wandeling liep je heel de tijd langs het water. Hier hebben we geen platypus gezien, wat wel jammer was. Maar het maakte eigenlijk niet meer uit omdat we hem al hadden gezien. Wel zaten er heel veel schildpadden op stenen en boomstammen en er waren ook heel veel vlinders. Na die wandeling zijn we nog naar Figtree gegaan. Dat is een bekende boom en daar kon je ook een wandeling maken. Dus dat hebben we weer gedaan. Figtree is een hele grote boom waar andere bomen op zijn gaan groeien. En de boom is ook nog aan andere al bestaande bomen vast gegroeid. Het ziet er eigenlijk uit als een groot wortelgordijn. De wortels van de boom hebben namelijk geen water nodig maar lucht dus er hangen gewoon overal wortels aan de boom. Daarna zijn we weer naar huis gegaan en ben ik begonnen aan het bijwerken van mn blog. Straks gaan we nog films kijken – ik gok ‘Bridget Jones: the edge of reason’ en ‘the hangover’. En dan morgen dus vroeg op, omdat we een heel stuk moeten rijden. En als het goed is hebben we in Mackay weer internet, wat van mij onderhand wel weer mag. We verwachten het wel, maar je weet maar nooit, aangezien we ook hadden verwacht hier internet te hebben… Oh en goed van je als je je hier weer doorheen heb geslagen, aangezien het zoveel is. Ik ben benieuwd hoe lang het eigenlijk duurt om het te lezen… haha. xxxx