ayers rock

Donderdag 29 april

’s Ochtends vroeg zijn we in de auto gestapt op weg naar Uluru. We hebben denk ik iets van 9 uur gereden, maar het viel allemaal best mee hoe lang het duurde, omdat we zo vroeg waren vertrokken. We kwamen dus ook al iets na 2en aan. De weg er naar toe was niet al te bijzonder. Het wordt steeds nikseriger wat je langs de weg ziet staan. Het is nog net niet alleen maar rood zand. Het schijnt ook dat hier dus heel veel mensen in slaap vallen op de weg als ze rijden, omdat je niks ziet en het dus saai is… ik heb na een tijdje ook niet veel van de weg meer mee gekregen, want ik had een vest over mn hoofd heen, omdat er anders zon in de ds scheen. Hahaha. Echt slecht, maar goed. Waar we nu zitten is alles heel mooi aangelegd en de weg er naar toe was ook gewoon van asfalt. Het is hier heel toeristisch, omdat iedere toerist besluit om naar deze steen te gaan kijken. Daarom is hier alles waarschijnlijk ook zo goed geregeld. Ons huisje is eigenlijk meer een hutje. Hij bestaat uit een paar vierkante meter waar je jezelf eigenlijk niet ik kan bewegen en het zorgt ervoor dat je steeds tegen van alles aan stoot. Maar we zitten hier maar 2 nachten dus het is uit te houden… ’s Avonds zijn we naar de steen gereden . Er werd gezegd dat hij het mooiste zou zijn met zonsondergang vandaar. Er is hier ook een speciale parkeerplaats voor alle mensen die de zonsondergang dus willen zien. En zo’n parkeerplaats hebben ze dan ook aan de andere kant van de steen voor de zonsopkomst. De parkeerplaats was best druk dan ook. En er waren heel veel mensen die een auto hadden waarvan de achterkant een matras had en dan allemaal gordijntjes. Dus die hadden hun bed zegmaar in de achterbak, heel vet. De steen zelf is tja, een steen. Hij is heel groot (er lopen mensen op die hem beklimmen – wat niet mag maar goed…) en dat zijn net mieren ofzo op een gigantische heuvel. En de steen is rood. En er zitten allemaal gaten en scheuren in dus hij ziet er steeds iets anders uit, afhankelijk van hoe de zon erop schijnt. Tijdens de zonsondergang kleurt hij heel mooi op, omdat het rood van de zon er dan ook op komt. Dus dat was wel mooi. Verder vind ik het jammer dat het eigenlijk gewoon een steen is, want dan gebeurt er niks met waar je naar kijkt. Het is gewoon een steen en ik denk niet dat het een plek is waar je veel vaker naar toe zal gaan. Ook niet als je in Australië woont. Maar goed, hij is wel mooi en je hoort hem gewoon gezien te hebben als je hier bent. Morgen zijn we hier dus ook nog. Dan gaan we waarschijnlijk in de buurt van de steen een wandeling maken…

Vrijdag 30 april

Vanochtend zijn we ’s ochtends al ons klaar gaan maken om te gaan wandelen. We hadden bedacht om niet om Uluru de gaan wandelen omdat het dan misschien saai zou worden. Dus we gingen om Olga wandelen. Olga is ook net zo iets als Ayers Rock. Maar dan bestaat het uit meerdere grote stenen en die zijn wat boller dan Ayers Rock. Olga heet trouwens eigenlijk Kata Tjuta, maar op de een of andere manier doen ze er hier dan net weer niet aan om de Aboriginal naam te gebruiken. Maar goed, we wilde daar dus een wandeling omheen gaan doen, maar bas die is nog steeds ziekig dus dat is uiteindelijk niet gelukt. Wel hebben we nog een redelijk stukje gedaan. Het was eerst gewoon een vlakke wandeling over rode steentjes en daarna moest je naar beneden en dan kwam je soort van in de vallei tussen de rotsen, waar het ineens helemaal groen was en er waren ineens allemaal bomen en vogels. Dat was wel heel mooi om te zien. Het was alleen jammer dat er overal weer vliegen waren. We hadden ons vliegennetje echt nodig. En je voelt je dan gelijk zo vies, omdat er heel de tijd een zwerm vliegen om je heen hangt als een soort van wolk. Na die wandeling rond Olga waren we nog even naar Uluru gegaan. We vonden namelijk dat we de steen op zn minst aangeraakt moesten hebben. Dus toen hadden we een korte wandeling uitgekozen die naar de steen zelf ging. Dus toen hebben we nog naar de steen gelopen, aangeraakt. En we hebben daar in de buurt ook nog een stuk gewandeld. Je kon de wandschilderingen van de Aboriginals die er oorspronkelijk hadden gewoond nog zien dus dat was wel leuk. En er is een soort watervalletje die van de steen af komt. Vooral als het geregend heeft denk ik. Dus we zijn ook nog naar een soort van vijver was het bijna denk ik gegaan. Daarna is Bas weer op bed gaan liggen en heeft de rest in de zon gezeten. Ik heb Frans nog een beetje geleerd alvast (ik heb niet helemaal vakantie, want ik maak nog steeds toetsen, maar ik heb eigenlijk gewoon al half vakantie, ;). ) En verder heb ik mn mail weer geopend, het is echt heerlijk om gewoon internet te hebben. Weetje, hier hebben ze ook gewoon weer een supermarkt. Het is bijna bijzonder. Ze hebben hier gewoon al bijna alles wat je wilt kopen. Maar op bij het volgende huisje verwachten we dat er serieus een echte supermarkt met veel is,. Morgen gaan we namelijk rijden naar Alice Springs. Dat is het stadje helemaal in het midden van Australië. Daar blijven we dacht ik 5 nachten, dus best lang vergeleken met normaal…