addo - dwesa - drakensberg

Alvast sorry mensen die een poging gaan doen om dit te lezen, het is heel veel, en ik heb weer een tijd geen internet gehad… xxxx

oh en dit staat nog niet in mijn tekst maar braaien is inderdaad barbequeen maar dan het zuid-afrikaanse woord ervoor. heel cool om te zeggen dus ;P. :D.

Laatste dag met de olifant

Zondag 14 maart

Okee eerst voor de mensen die mijn tent niet snapten ;P. normaal staat een tent op de grond, maar nu hebben ze een soort platform gebouwd. Je hebt dus palen en daarop houten planken zodat je er op kan staan. Nou op een deel van dat platform staat de tent, maar de tent is kleiner dan het hele platform dus heb je ook nog een balkon. Hoop dat dit duidelijker is. Oh en Lieke, Pumba is inderdaad ook een wrattenzwijn. Alleen Pumba is rood en dik en groot en ziet er gezellig uit en deze gevalletjes zijn kleine miezerige dunne beestjes. Maaar goed. Gisteravond was er een wasbak in de keuken verstopt en toen stond volgens mij de halve park bediening voor dat keuken geval. Uiteindelijk zaten ze volgens mij met allemaal stokken in de wasbak te porren, maar goed hij is gemaakt.

Vanochtend moesten we om kwart over 5 op, want onze tour begon om 6 uur en je moest kwart voor zes aanwezig zijn. Wat hier een beetje raar is is dat de wc’s geen lichtknopjes hebben. Ik heb heel lang dat hele gebouw onderzocht, maar ze zijn er echt niet. Ze gaan op een soort van timer ding. Het enige probleem met dat timer ding is dat hij ergens ’s avonds laat aan gaat en ook ’s avonds nog later weer uit. Dus de rest van de tijd moet je maar hopen dat de zon nog schijnt want anders zie je gewoon niks. Nou om kwart over 5 is de zon er in ieder geval nog niet, hahaha. En er lopen in dat wc gebouw allemaal gigantische mestkevers rond, waar ik nog geen fan van ben geworden. Ze zijn ook nog eens heel dom. Ze scharrelen dan een beetje rond, en tja op een gegeven moment kom je bij een muur. Die briljante kevertjes besluiten dan om gewoon tegen de muur aan te lopen, omhoog. Wat krijg je dan, dat kunnen ze natuurlijk niet. Dus ze klimmen omhoog en vallen dan vervolgens naar beneden zodat ze op hun rug komen te liggen. Vanaf hun rug kunnen ze zichzelf niet meer omdraaien dus dan liggen ze daar te spartelen totdat iemand zo liefdadig is om ze een trapje te geven zodat ze weer omvliegen. Maar goed, toen gingen we naar de tour. Hij was heel volgeboekt dus ze hadden twee safari wagens en wij mochten in de kleine die ik sowieso beter vond. Voor me zat een jongen, en tja hij spoorde niet helemaal volgens mij. Hij had een zelfde soort trui als ik aan, wat ik niet heel erg op prijs stelde, haha. Maar goed, dat had niemand door, volgens mij. Maar die jongen die zat heel de tijd domme opmerkingen te maken, waar de rest zich echt dood aan irriteerde behalve zn moeder die hem liefdevol en met trots aan keek. De gids was precies dezelfde als de gids bij de nacht tour en hij vertelde ook gewoon precies hetzelfde en hij maakte ook dezelfde grappen – wat best triest was. En aangezien hij zei dat hij dit werk al 25 jaar deed heeft hij echt geen leven als je 25 jaar lang iedere dag op 5 tours precies hetzelfde zegt. Maar goed. Iedere keer als we een kudu zagen (die hier echt overal rondlopen en een soort als koeien zijn in Nederland en dan zeg je ook niet bij ieder weiland, ooooh kijk een koe!) maar goed. Die jongen dus wel. En hij zat iedere keer. ‘ooooh wat zijn ze schattig, aaaaaah kijk dat kleintje, hij is echt lieeeeeeeeeeef.’ Ik werd gek. En toen zagen we een olifant en die had zijn slurf op zijn slagtanden laten rusten, dat schijnen ze wel vaker te doen omdat hun slurf zo zwaar is. Maar toen zei de gids. Hij legt zijn slurf op zijn slurf want hij is nogal zwaar. En toen zei die jongen als of hij het totaal niet snapte. ‘eeehm bedoel je niet zijn slurf op zijn slagtanden’ en toen zag je iedereen echt denken, oh god, houdt hij ooit nog zijn mond. Maar goed dat was dus niet zo. Ik heb hem ook nog horen vertellen dat de kleuren niet goed uitkwamen op zijn foto’s. urgh. Nou dat was dus de tour. We hebben geen nieuwe dieren gezien dit keer, dat was wel jammer. Wel hebben we olifanten en buffels gezien bij een waterput, wat wel mooi was want als olifanten bij een waterput komen besluiten ze gewoon, deze is van mij dus daar mag niemand komen. Maar die buffels trekken zich daar niks van aan en die lopen gewoon door. En dan gaat de olifant ze proberen weg te jagen door zijn slurf heel dicht bij de buffel te houden maar hem net niet aan te raken. Haha. Nuttig. Maar goed, het werkt niet. Nou dat was dus echt de tour. En toen kwamen we thuis en ging ik mijn natuurkunde toets maken. Het waaide wel heel hard, wat niet echt handig was want op een gegeven moment waren al mijn blaadjes weg gewaaid, waar ik niet zo blij mee was want ik was net klaar. Dus toen moest ik van het balkon afspringen en er achter aan gaan. Ze zijn gelukkig allemaal weer terug haha. ’s Middags zijn we nog zelf op safari gegaan. We hebben besloten dat dat leuker is en minder zonde van je geld dan met een gids gaan terwijl je niet eens meer ziet. Nou we hebben geen nieuwe beestjes gezien maar wel een baby olifant en die had blijkbaar teveel energie en toen ging hij een buffel irriteren door tegen m aan te beuken en ook dat trucje te doen met zn slurf dicht bij het hoofd van de buffel houden. Maar de buffel werd boos en dat is nogal gevaarlijk voor zo’n klein olifantje dus toen werd de moeder olifant weer boos op het kleintje en duwde ze haar weg bij de buffel, terwijl ze als een gek met haar oren aan het flapperen was. En toen rende het olifanten babytje heel hard weg en het was heel raar want ze ging allemaal rondjes draaien, maar goed. Dat was die safari. En daarna hebben we thuis nog gebraait en dat was vandaag.

Waar zijn we nou weer beland?

Maandag 15 maart

Vanochtend vroeg gingen we op weg naar Dwesa. Uiteindelijk moeten we in Kruger, wat een groot Nationaal park is uitkomen en dit is een tussenstop. Het moest iets van 6 uur rijden zijn. We gingen nu echt van het toeristische weg. We kwamen in een totaal andere cultuur. Iedereen die we tegen kwamen was nu zwart. Er waren geen blanken te bekennen en ook geen kleurlingen. Iedereen keek ons ook echt na, volgens mij krijgen ze niet al te vaak blanke mensen te zien. In de dorpjes liep iedereen op straat. Of ze werken daar of ze doen niks. Het zit nog in de oud-Afrikaanse cultuur van de oorspronkelijke bewoners zegmaar dat de mannen niks doen. Daarom werken de mannen hier dan ook niet en zitten ze gewoon op straat. Uiteindelijk kwamen we in een soort Teletubbie landschap. Allemaal van die groene begrasde heuveltjes. Op die heuveltjes stonden dan kleine ronde huisjes. In allemaal leuke kleurtjes en volgens mij waren ze wel van baksteen maar daar hebben ze overheen geverfd wat ik niet snap behalve dat het er leuk uit ziet. Langs de weg kwamen we ook heel veel lifters tegen, de meeste mensen hebben hier geen auto en zo komen ze dan op andere plaatsen. Op een gegeven moment kwamen we op een soort hobbelpad wat de enige weg was naar ons huisje. Over dat weggetje hebben we uiteindelijk twee uur gedaan en het was iets van maar 50 kilometer… het was steeds heuveltje op en heuveltje af. En de weggetjes hadden allemaal gaten en er liepen overal koeien gewoon op de weg, die er niet echt veel voor voelde om aan de kant te gaan. We kwamen langs iets van 4 verschillende dorpjes/ stammen. We zagen dat het andere dorpjes waren omdat de kinderen een ander schooluniform droegen. Maar je zag het ook wel aan het uiterlijk en gedrag. Het eerste dorpje keek iedereen ons heel onaardig aan vond ik, toen dacht ik, nou wordt leuk hier. Maar in de volgende dorpjes was iedereen heel vrolijk aan het zwaaien enzo. De mensen die hier wonen zitten niet echt in de buurt van een winkel. Ze hebben allemaal hun eigen akkertje en boerderij. (hun boerderij dieren staan over het algemeen allemaal op straat –koe, geit, gans, schaap enz.) Mijn vader heeft ook nog mensen helemaal nat gereden. Hij ging iiiets te hard door een plas en die spatte helemaal op, wat ik eigenlijk wel heel zielig voor ze vond en ze keken heel boos maar goed het was wel grappig. Uiteindelijk kwamen we aan bij een hek voor het parkje. Daar stond een man waar we geen woord van verstonden maar het scheen Engels te zijn. Hij wees ons nog weer 8 kilometer verder en daar stond ons huisje. We zaten weer aan zee. Dus dat is wel leuk. Om bij de voordeur te komen moesten we een (veelste hoge) trap op. Wat altijd leuk is als je koffers en tassen ook mee naar boven moeten. Nadat iedereen vijf keer die trap op en neer was gelopen konden we het huisje bekijken. Wat bleek. Er is geen elektriciteit. En in heel het huisje was één gaslamp. Er was ook geen douche maar wel een bad waarvan het water werd verwarmt door een soort gasgeval. Iedere keer dat die aan ging schrok ik me dood want dan zag je zo’n vlam. Het uitzicht vanuit het huisje was in principe alleen maar boomtoppen. Er lag een dik boek (guestbook) waarin je commentaar mag leveren op het huisje dus ik heb hem even gelezen. Blijkbaar is over het algemeen er altijd wel wat stuk in dit huisje. Ik kwam er dan ook achter dat het raam op mijn kamer kapot was en dicht was geplakt met plakband. Maaar goed, ik heb toen daar Frans geleerd en het werd al snel donker, wat betekend dat je letterlijk niks meer ziet. Maar gelukkig hadden we van die kaarsen op zo’n houder waar je je vinger doorheen kunt doen dus je zag nog wel wat. Het voelde best wel Middeleeuws. Maar goed, het is weer is wat nieuws.

Net een onbewoond eiland

Dinsdag 16 maart

Vanochtend werd ik wakker van de apen. Het dak is hier nogal gehorig en ze besloten rond half zeven op ons dak te gaan springen. Van boom naar dak en dan weer boom en dan weer dak. Erg fijn, haha, ik schrok me dood. Tijdens het ontbijt kwam er een vrouw op onze deur kloppen die hier werkt om wat te vragen. We verstonden het maar half en ze vroeg om een tijd dus wij zeiden dat ze om 10 uur terug kon komen. Toen ze er om tien uur weer was vroeg ze waar onze vieze borden enzo waren, ze wilde de afwas voor ons gaan doen. Hahaha. Dat is haar werk. Maar goed wij vonden het maar raar en hadden allang zelf afgewassen. Als je het hier langer dan 5 minuten laat staan dan zit het onder de mieren. Daarna heb ik mijn Frans so gemaakt. En daarna zijn we naar het strand gegaan wat ze hier hebben. Het was heel mooi, er was helemaal niemand en het was een heel groot stuk met van dat hele witte zand en dan de zee natuurlijk. Het zat zegmaar tussen de rotsen en bomen, echt heel mooi. Op de weg naar het strand toe zagen we allemaal werknemers van hier gewoon onder een boom in de schaduw liggen, ze vonden het vast te warm om te werken. Daarna moesten we alweer inpakken, want we bleven hier niet zo lang dus en ik vind het ook niet erg want we hadden ons niet voorbereid op elektriciteitsloosheid dus we konden wel weer weg ;P. Toen zijn mijn ouders nog gaan vragen hoe laat de poort ’s ochtend open ging zodat we lekker vroeg weg konden…

Naar een ander land

Woensdag 17 maart

’s Ochtends vroeg, vlak voor we wilden vertrekken, stond de poortwachter bij ons aan de deur. Wij verstonden hem nog steeds niet echt. Maar goed, het kwam er dus op neer dat mijn ouders gisteren avond toen ze gingen vragen hoe laat de poort open ging per ongeluk hadden beloofd dat hij met ons mee mocht liften tot waar hij uit wilden stappen. Wij dus inpakken en toen naar de poort gereden waar hij helemaal in net pak met een overhemd en een soort pet (mensen die hier zichzelf netjes kleden doen wat op hun hoofd) glunderend klaar stond samen met ik gok dat het z’n moeder was, die ook maar niet kon stoppen met lachen en uitzwaaien. Tijdens het rijden naar ons volgende plekje (Giant’s Castle) kwamen we eigenlijk weer dezelde cultuur met de boerderijtjes tegen. De man die meeliftte heeft drie uur bij ons in de auto gezeten totdat we bij Mount Frere waren waar hij eruit moest. Ik dacht steeds dat hij naar mon frère wilde, maar goed, ik verstond hem niet helemaal goed. Hij stond ons helemaal vol enthousiasme uit te zwaaien totdat hij de hoek om was en wij waren weggereden. Hij blij, hahah. Onderweg waren we ook nog langs de grote stad Mthatha (zeg: Umtata) gekomen. Daar was het heeel erg druk (weer geen blanke te bekennen) en er waren mensen die ons toen we stil stonden voor en stoplicht vis probeerde te verkopen. Echt zo vies, een net gevangen vis, vol met modder en die gingen ze dan zo bewegen voor je raam, oh ja heel aantrekkelijk, nu ga ik hem zeker kopen. Ook kwamen we veewagens tegen die volgeladen waren met mensen die dus aan het liften waren. Sommige autos voor vier personen hebben ook echt gewoon 4 voorin, 4 achterin en zoveel als past in de achterbak. In Mount Frere hebben mijn broertje en vader nog boodschappen gedaan, het bleek dat de enige blanken daar de eigenaar van de supermarkt en de inspectieman waren. Ondertussen gingen mijn moeder en ik rondjes rijden totdat ze uit de supermarkt kwamen omdat je hier in geen mogelijkheid kon parkeren. Alleen er was nou ook niet echt een plek waar je kon keren dus op een gegeven moment moesten we toch weer terug dus moest mijn moeder midden op de weg keren, waardoor er een soort van mini-file onstond aan beide kanten, omdat iedereen op ons aan het wachten was. Toen kwamen we na een tijdje in de buurt van de bergen, waar ik nu dan ook ben. Er zijn hier allemaal bergen vol met gras. Het heet hier ook Drakensberg. En ons stukje heet dan Giant’s Castle, wat zo heet omdat het op een Brits kasteel lijkt hier en Giant’s Castle is in het Zulu iets van …. Okee dat ben ik even vergeten maar goed. Het betekent iets van het ontstaan punt van al het onweer. Ik ben nu rond de grens van Zuid-Afrika en Lesotho. We zitten nu ik Kwa-Zulu Natal. Waar de Zulu’s wonen dus. Hier in de buurt is ook nog ergens Zululand waar dus echt de oorspronkelijke Zulu’s nog leven. Toen we hier in de buurt kwamen zagen we ineens heel veel mensen voetballen, dat hebben we nog niet zoveel gezien al doet 80% van de mensen hier dacht ik aan voetbal, nou zo iets in ieder geval. Ook kwamen we iemand tegen die gewoon midden op de weg sit-ups aan het doen was. Ik vond dat het niet helemaal spoorde want hij lag gewoon met zijn hoofd ongeveer op de helft-streep van de weg maar goed. Het huis was we hier hebben is heel ontzettend groot. Het is groter dan ons huisje in Florida niet dat dat jullie veel zal zeggen. Ik heb mijn eigen kamer met een tweepersoonsbed waar ik persoonlijk erg blij mee ben J. Ook zit hier ergens nog een gamedrive wat betekend dat je dus weer op een soort van safari kan. (game betekent hier niet spelletje maar wilde dieren). Hier zitten we dacht ik 4 dagen, of nachten. Haha.

Grotten van de Hottentotten

Donderdag 18 maart

Vanochtend ben ik begonnen met wiskunde leren. Toen kwam er een vrouw langs die ons huis kwam schoonmaken en de was kwam ophalen. Er hangt hier een bordje met ‘ je moet zelf je afwas afwassen, dit is niet de taak van de schoonmaakster’ dus toen wij binnenkwamen zeiden we tegen haar, wij wassen zo zelf af dus laat het maar staan daar. Maar goed, ze was eigenwijs volgens mij of anders heeft om een of andere andere bizarre reden toch afgewassen voor ons. Niet dat ik het erg vind… (a). Buiten in onze tuin lopen hier hele vieze harige rupsen, ze zijn bruin en dik en groot en harig. En er lopen hier ook bavianen. Ze weten vast dat er hier wat te halen is dus ze komen af en toe is langs onze ramen lopen. ’s Middags gingen we wandelen naar grotten, waar we een tour zouden krijgen. Het was een hele klim naar boven over allemaal steentjes en van dat klei en beekjes. Uiteindelijk zaten we ergens boven in een bos. Ze laten je hier eerst helemaal naar links lopen om vervolgens weer heel het stuk terug naar rechts te gaan in plaats van gelijk naar boven, erg fijn, haha maar goed. Daar stonden nog 3 andere mensjes te wachten op een tour. Na een tijdje kwam er een vrouw (bleek, ik dacht eerst dat het een man was) bij een hek te staan en ze zei dat wij naar binnen mochten, dus wij naar binnen (het is daar beschermd vandaar het hek). Toen kwamen we na nog een stukje te lopen bij een soort inhammen waar vroeger de San hebben gewoond, dat zijn hele kleine mensjes die niet groter dan 1.50 werden. Ze worden ook wel Bushman (Bosjesmannen) genoemd of de Hottentotten waar jullie vast wel eens van hebben gehoord. Nou die hebben daar dus vroeger geleefd en je kon de wandschilderingen die ze hadden gemaakt nog zien. Je zag dan zegmaar een eland of ander dier en dan allemaal kleine poppetjes eronder met een pijl en boog. Heel leuk. Sommige waren we slecht te zien maar als de gids dan vertelde wat het was zag ik er wel een beetje wat in. Ze was trouwens heel slecht te verstaan, ze sprak gewoon Engels maar ik vond het maar moeilijk. Ze ging ook een keer 3 andere officiële talen uit Afrika spreken (ze hebben hier 11 officiële talen) en die hebben allemaal klikjes erin wat heel grappig klinkt. Na de wandschilderingen te hebben gezien zijn we weer terug naar beneden gewandeld langs een rivier met van dat hoge gras erbij. Ook kwamen we langs allemaal grote stenen. Ze hebben hier nummers, heel raar. Ik bedoel dan staat er een bordje met ‘ steen 75, naar links’ en dan doe je dat en dan kom je bij een steen met het bordje ‘ 75’ ervoor. Waarom zou je dat doen? Maar goed ze doen het wel. We hebben ook nog een slang gezien. Hij was niet zo groot en bruin met zwart en grijs. Ik wilde nog een foto maken maar hij bleek giftig te zijn… Alle slangen die hier voorkomen schijnen giftig te zijn, daarom moest je ook verplicht wandelschoenen aan kwam ik achter, want dan kwamen de slangen er niet doorheen als ze je zouden bijten. Verder heb ik niet echt veel meer gedaan vandaag behalve mayonaise kopen, haha. Het was heel raar, want er hingen allemaal mensen boven me die aan het dak aan het werken waren. Maar dat was het wel. xxxx