laatste paar weekjes

6 augustus 2010 - Palm Coast, Florida, Verenigde Staten

15 juli t/m 1 augustus

Ja jongens, het is alweer augustus. Nog 16 daagjes en dan ben ik officieel weer in het koude kikkerlandje. Ondertussen vermaak ik me hier wel, dus ik dacht laat ik toch nog even een verslagje schrijven van wat ik heb uitgespookt zodat ik het straks de volle zes maanden heb volgehouden…

Wat ik dus doe hier is vijf dagen per week hardlopen. Het kan buiten gewoon en we hebben hier ook een soort fitness ruimte met allemaal apparaten dus binnen kan je ook lopen. Verder gaan we vaak naar het zwembad wat we hier hebben. Het is de laatste tijd heel warm geweest, omdat het maar niet regende dus dat is soms zelfs moeilijk uit te houden. Het zwembad koelt niet af en toch is het meer dan dertig graden. Je hoort de mensen die het weer voorspellen op tv zelfs al hopen op regen. Ook gaan we best vaak naar het strand. Die is hier misschien een kwartiertje vandaan. De stranden in Florida zijn heel anders dan die in Nederland. Het strand is een beetje oranjig, door de kleine schelpjes die er vermorzeld liggen. Ook zie je er allemaal vissen in zwemmen en soms ook dolfijnen. Verder is het strand totaal niet druk. Het strand is heel groot en de mensen zitten goed verspreid. En als Amerikanen naar het strand gaan nemen ze ook van alles mee. Niemand ligt gewoon op een handdoek. Iedereen heeft zijn eigen stoeltjes mee en een parasol en vaak nog een koelbox met eten en drinken. We zijn ook nog een keer naar de bioscoop weer gegaan, naar de film Grownups. Die was best leuk. En we zijn nog een aantal keer gaan winkelen. De winkels zijn hier allemaal veel groter en vaak zijn winkels een supermarkt en een kleding winkel in één. En deze hebben dan ook nog speelgoed, elektronica, spellen, kaarten en boeken, spullen voor in de tuin, een paar meubels, sport artikelen, dingen zoals verf en dingen voor je auto. Dat zit dan gewoon allemaal in één grote ruimte. Thuis kijken we ook nog iedere avond of een film of een Rays wedstrijd (honkbal). En ik ben naar de kapper geweest (al kunnen sowieso het verschil niet zien, haha). En ook hebben we hier nog getennist op het tennisveld, maar meestal is het daar te warm voor. Ook zijn we nu een paar keer naar Glenn en Shirley geweest. Dat zijn vrienden van ons hier. Toen mijn vader hier studeerde waren zijn een soort gastgezin waar hij langs kon gaan als hij dat wilde. We kennen ze heel goed en gaan er ook iedere keer langs. Shirley kan heel goed koken, ze staat dan altijd de dag van tevoren al in de keuken en verder praten we gewoon heel veel.

En we zijn nu dit weekend weer naar honkbalwedstrijden geweest. De Rays moesten tegen de Yankees dus dat is altijd leuk. Het stadion was uitverkocht en mensen bleven schreeuwen. Een honkbalwedstrijd gaat altijd hetzelfde zegmaar. Eerst zie je beide teams om de beurt in slaan (oefenen op slaan) en dan zie je altijd allemaal mensen langs het veld staan, met hun handschoen klaar om de ballen te vangen. Daarna worden de slagvolgordes bekend gemaakt en wordt het volkslied gezongen. Vervolgens komt er iemand die de eerste bal gooit om de wedstrijd te openen, legt iemand de wedstrijdbal op de pitcherplaat en schreeuwt er een klein kindje ‘let’s play ball!’ in de microfoon. Dat betekent dat de wedstrijd kan beginnen.

Dan gaan ze natuurlijk spelen. Tussen de innings door worden er nog allemaal wedstrijdjes en dergelijke gehouden en in de zevende inning heb je altijd de ‘seventh inning stretch’. Dit wordt ook wel het volkslied van honkbal genoemd. Iedereen kent hem uit zn hoofd en het betekent dat iedereen gaat staan en meezingen. Ook wordt er vaak nog ‘God Bless America’ gezongen. Als de wedstrijd afgelopen is, is er ook nog regelmatig een concert.

Wij waren naar Los Lobos geweest, de mensen van het liedje La Bamba. We mochten toen ook het veld op (dat mag normaal natuurlijk niet). Dus het is wel grappig om alles echt te zien en er gewoon op rond te lopen. Wat je met honkbal ook hebt is dat er vaak gewoon ballen in het publiek vliegen. Iedereen probeert ze natuurlijk te vangen maar soms gaat het ook mis. We hebben iemand gezien die hem dacht ik op zn arm kreeg. De ballen komen ontzettend hard dus de kans dat je wat breekt of iets dergelijks is heel groot. Ook hebben we gezien dat een vrouw werd geraakt door een knuppel. De knuppels zijn van hout en breken als de bal hem op een bepaalde manier raakt in tweeën. De gebroken helft vloog toen het publiek in en iemand kreeg m op z’n hoofd. Deze hebben we vervolgens verbonden zien worden is die is op een brancard afgevoerd naar het ziekenhuis. Maar verder was het gewoon leuk, haha.

Er was een speler bij de Yankees die probeerde zijn 600ste homerun te slaan (niet gelukt). Maar stel dat jij die bal vangt dan zou je er zo 300.000 euro voor kunnen krijgen door hem te verkopen. Je mag de honkballen namelijk houden.

Het mooie vind ik bij Amerikaanse sportwedstrijd wel dat er totaal geen rellen zijn. Je zit gewoon naast elkaar en je kan nog zo hard ‘boe’ roepen maar er gebeurd niks.

De Rays hebben trouwens uiteindelijk 2-1 gewonnen in de series. (twee van de drie wedstrijden) en nu zit ik dus in de auto op weg naar huis weer efficiënt mijn tijd te gebruiken, haha. Tot snel weer allemaal! Hier onder zet ik nog wel even het volkslied van honkbal.

Take me out to the ballgame,

Take me out with the crowd.

Buy me some peanuts and Cracker Jack,

I don’t care if I never get back.

And we’ll root, root, root for the Rays.

If they don’t win it’s a shame,

For its one, two, three strikes you’re out

in the old ball game.

1 Reactie

  1. Jordi:
    12 augustus 2010
    Nou dan zal ik het allemaal ook nog maar eens lezen zodat ik straks de volle 6 maanden heb volgehouden :]